Το ημερολόγιο Pirelli 2016

By  |  0 Comments

Το Ημερολόγιο της Pirelli για το 2016 παρουσιάστηκε και φέτος σε εκπροσώπους του Τύπου, προσκεκλημένους και συλλέκτες από όλο τον κόσμο στο Roundhouse, πρώην βιομηχανικό κτίριο και έναν από τους ναούς του ροκ στη Βρετανική πρωτεύουσα της δεκαετίας του ’60.

Δημιουργός της 43ης έκδοσης του Ημερολογίου της Pirelli είναι μία από τις πιο διάσημες φωτογράφους και προσωπογράφους των ΗΠΑ, η Annie Leibovitz, η οποία έκανε τη φωτογράφηση τον περασμένο Ιούλιο στο προσωπικό της στούντιο, στη Ν. Υόρκη. Η Leibovitz ήταν επίσης δημιουργός του Ημερολογίου Pirelli για το 2000, που περιλάμβανε χορεύτριες του χορογράφου Mark Morris. Οι φωτογραφίες του 2000 ήταν το πρώτο σετ γυμνών στην καριέρα της.

Στο Ημερολόγιο της Pirelli για το 2016 πρωταγωνιστούν 13 δυναμικές γυναίκες, η κάθε μία από τις οποίες έχει ξεχωρίσει για τα επαγγελματικά, κοινωνικά, πολιτιστικά, αθλητικά και καλλιτεχνικά επιτεύγματά της: η ηθοποιός Yao Chen, η πρώτη Κινέζα Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR), η Ρωσίδα top model Natalia Vodianova, ιδρύτρια της φιλανθρωπικής οργάνωσης Naked Heart Russia, η παραγωγός Kathleen Kennedy, Διευθύντρια της Lucasfilm και μία από τις ισχυρότερες προσωπικότητες του Hollywood, η συλλέκτρια έργων τέχνης και προστάτιδα των τεχνών Agnes Gund (με την εγγονή της Sadie Rain Hope-Gund), η επίτιμος Πρόεδρος του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στη Ν. Υόρκη, η τενίστρια Serena Williams, Νο1 στην κόσμο, η αναγνωρισμένη κριτικός και συγγραφέας Fran Lebowitz, η Πρόεδρος της Ariel Investments, Mellody Hobson, που υποστηρίζει φιλανθρωπικά projects στο Σικάγο, η σκηνοθέτις Ava DuVernay, δημιουργός ταινιών όπως η Selma – υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Φωτογραφίας το 2015, η blogger Tavi Gevinson, ιδρύτρια του Style Rookie και του online περιοδικού Rookie, η Ιρανή Εικαστική καλλιτέχνις Shirin Neshat, η καλλιτέχνις, μουσικός και ηθοποιός Yoko Ono, η τραγουδίστρια Patti Smith, από τα μεγαλύτερα ονόματα της ροκ μουσικής όλων των εποχών και η ηθοποιός και κωμικός Amy Schumer.

Οι φετινές πρωταγωνίστριες του ημερολογίου είναι διαφορετικών ηλικιών, προέρχονται από διαφορετικούς χώρους και έχουν διαφορετικές καριέρες η κάθε μία. Όπως και στην περίπτωση των πρώτων ημερολογίων της δεκαετίας του ‘60 και, πιο πρόσφατα, στο Ημερολόγιο του 2002 (Peter Lindbergh) ή του 2008 (Patrick Demarchelier) και το Ημερολόγιο του 2013 (Steve McCurry), δεν υπάρχουν καθόλου γυμνά.

«Το 2000 Calendar ήταν μία ‘άσκηση’ στη φωτογράφηση γυμνών. Ήταν μία απλή ιδέα,» σχολιάζει η Leibovitz. «Για το 2016, κάναμε κάτι τελείως διαφορετικό, το οποίο παραμένει απλό. Πρόκειται για ένα κλασικό σετ ασπρόμαυρων πορτρέτων τραβηγμένων στο στούντιο.»

«Όταν με πλησίασαν οι άνθρωποι της Pirelli, μου ζήτησαν αλλαγή κατεύθυνσης. Πρότειναν την ιδέα της φωτογράφησης διακεκριμένων γυναικών. Αφού συμφωνήσαμε σ’ αυτό, στόχος μας ήταν η ευθύτητα. Θέλαμε οι φωτογραφίες να αποτυπώνουν τις γυναίκες όπως ακριβώς είναι, χωρίς ίχνος προσποίησης.

«Θαυμάζω πολύ τις κωμικές ηθοποιούς. Το πορτρέτο της Amy Schumer προσθέτει μία δόση χιούμορ. Δείχνει ξαφνιασμένη λες και δεν είχε ενημερωθεί ότι δε χρειαζόταν να γδυθεί.»

Το νέο website www.pirellicalendar.com τώρα με περισσότερο και πλουσιότερο περιεχόμενο

Με την ευκαιρία της έκδοσης του 2016, ο ιστότοπός μας (www.pirellicalendar.com) εμπλουτίζεται με νέο περιεχόμενο: βίντεο, φωτογραφίες και συνεντεύξεις αφηγούνται την ιστορία της έκδοσης. Υπάρχει επίσης ένα βίντεο που παρουσιάζει το Ημερολόγιο Pirelli για το 2016 από την Annie Leibovitz, ενώ μία σειρά φωτογραφιών της θα προστεθεί στο πλούσιο υλικό του αρχείου, μαζί με κάποιες αδημοσίευτες φωτογραφίες που – ταξινομημένες σε δεκαετίες – αποτυπώνουν την εξέλιξη κοινωνικών εθίμων κατά τη διάρκεια μισού αιώνα, από το 1963 μέχρι σήμερα. Ο ιστότοπος αποτελείται από τρεις ενότητες που τιτλοφορούνται ως The Cal 2016, Icons και Time Machine. Η ενότητα “2016 The Cal είναι αφιερωμένη στην τελευταία έκδοση, ενώ το Time Machine περιλαμβάνει φωτογραφίες από προηγούμενες εκδόσεις και μία σειρά βίντεο από τα παρασκήνια ταξινομημένα σε δεκαετίες. Ένα γνήσιο εικονικό ταξίδι στην εξέλιξη της αισθητικής και των κοινωνικών εθίμων όχι μόνο μέσα από τη ‘ματιά’ των πιο διάσημων φωτογράφων του κόσμου, αλλά και μέσα από σχόλια που βοηθούν στην κατανόηση των διαφόρων περιόδων από ιστορικο-πολιτική σκοπιά.  Προσφέρεται ήδη online περιήγηση στις δεκαετίες του ’60, ’70 και του ’80 ενώ σύντομα θα κυκλοφορήσουν οι δεκαετίες του ’90 και του 2000. Η ψηφιοποίηση και ιστορική αναπαράσταση κάποιου υλικού σταδιακά θα ολοκληρωθεί χάρη στην τεχνική κατάρτιση του φωτογράφου και συλλέκτη Amedeo M. Turello, ο οποίος στο παρελθόν και μαζί με τον Walter Guadagnini, ήταν ο έφορος της έκθεσης με τίτλο “Forma e Desiderio – The Cal, Collezione Pirelli”, υπό τη χορηγία του Δήμου του Μιλάνου και υπό τη διοργάνωση των GAmm Giunti και Palazzo Reale (τόπος διεξαγωγής). Στο τμήμα Icons, μπορείτε να περιηγηθείτε στις βιογραφίες πολλών διασημοτήτων από το χώρο της τέχνης, του πνεύματος, της ψυχαγωγίας, της μόδας, του αθλητισμού και της μουσικής: Roberto Bolle, Candice Huffine, Tommy Hilfiger, Marc Newson, και πολλών ακόμα προσεχώς.

U.S. photographer Annie Leibovitz poses at the launch of the Pirelli Calendar 2016 in London, Britain November 30, 2015. REUTERS/Neil Hall

Η ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ANNIE LEIBOVITZ

Η Annie Leibovitz ξεκίνησε την καριέρα της σαν φωτοδημοσιογράφος στο περιοδικό Rolling Stone το 1970, ενώ ήταν ακόμα φοιτήτρια στο San Francisco Art Institute. Από τότε, οι φωτογραφίες της κοσμούσαν τακτικά τα εξώφυλλα του περιοδικού. Το πλούσιο και ξεχωριστό έργο της Leibovitz περιλαμβάνει μερικές από τις πιο διάσημες προσωπογραφίες της εποχής μας. Η πρώτη σημαντική ανάθεση της Leibovitz ήταν ένα αφιέρωμα στο John Lennon. Το 1973, έγινε chief photographer του Rolling Stone και μέχρι την εποχή που έφυγε από το περιοδικό, δέκα χρόνια αργότερα, είχε φωτογραφήσει εκατό σαράντα δύο εξώφυλλα και είχε δημοσιεύσει φωτο-δοκίμια για αναρίθμητα θέματα, όπως τα αξέχαστα άρθρα της για την παραίτηση του Richard Nixon και την τουρνέ των Rolling Stones το 1975. Το 1983, όταν προσχώρησε στο προσωπικό του αναβαθμισμένου Vanity Fair, ήταν η πλέον διάσημη φωτογράφος στον χώρο της ροκ μουσικής και δαιμόνια παραγωγός ντοκιμαντέρ σε κοινωνικά θέματα. Στο Vanity Fair, και αργότερα στη Vogue, δημιούργησε πλούσιο έργο – προσωπογραφίες ηθοποιών, σκηνοθετών,  συγγραφέων, μουσικών, αθλητών, πολιτικών και επιχειρηματιών, καθώς και φωτογράφων μόδας—που διεύρυναν τη συλλογική της απεικόνιση της σύγχρονης ζωής. Εκτός από το δημοσιογραφικό έργο της, έχει δημιουργήσει αρκετές επιτυχημένες διαφημιστικές καμπάνιες, όπως τα βραβευμένα πορτρέτα για την American Express και τη Gap. Επίσης, συνεργάστηκε με πολλούς καλλιτεχνικούς οργανισμούς. Η Leibovitz ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το χορό, και το 1990 γύρισε ένα ντοκιμαντέρ για τη δημιουργία του White Oak Dance Project με τους Mikhail Baryshnikov και Mark Morris. Ανάμεσα στις συλλογές με τα έργα της Leibovitz που έχουν εκδοθεί είναι Annie Leibovitz: Photographs (1983), Annie Leibovitz: Photographs 1970–1990 (1991), Olympic Portraits (1996), Women (1999), σε συνεργασία με τη Susan Sontag, American Music (2003), A Photographer’s Life, 1990-2005 (2006), Annie Leibovitz at Work (2008), μία περιγραφή σε πρώτο πρόσωπο για την καριέρα της, Pilgrimage (2011) και μία υπερμεγέθης, συλλεκτική έκδοση σε περιορισμένα αντίτυπα με φωτογραφίες της που κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο Taschen (2014). Εκθέσεις με έργα της Leibovitz έχουν κοσμήσει μουσεία και γκαλερί σε όλο τον κόσμο, όπως National Portrait Gallery και Corcoran Gallery (Ουάσιγκτον, D.C.), International Center of Photography (Ν. Υόρκη), Brooklyn Museum, Stedelijk Museum (Άμστερνταμ), Maison Européenne de la Photographie (Παρίσι), National Portrait Gallery (Λονδίνο), Hermitage Museum (Αγ. Πετρούπολη, Ρωσία) και Pushkin State Museum of Fine Arts (Μόσχα). Η Leibovitz έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις. Το 2006 διορίστηκε Commandeur in the Ordre des Arts et des Lettres από τη Γαλλική Κυβέρνηση. Την προηγούμενη χρονιά, σε μία συλλογή σαράντα εξωφύλλων κορυφαίων περιοδικών των τελευταίων 40 ετών από την Αμερικανική Ένωση Συντακτών Περιοδικών –  American Society of Magazine Editors (ASME), κατείχε τις δύο πρώτες θέσεις (#1 για τη φωτογραφία του John Lennon και της Yoko Ono που είχε τραβήξει για το περιοδικό Rolling Stone την ημέρα που πυροβολήθηκε ο Lennon, και #2 για την έγκυο Demi Moore στο Vanity Fair). Το 2009, τιμήθηκε με το Lifetime Achievement Award από το International Center of Photography, το πρώτο Creative Excellence Award της ASME, και το Centenary Medal της Royal Photographic Society στο Λονδίνο. Το 2012, βραβεύτηκε με το Los Angeles Museum of Contemporary Art Award για Διακεκριμένες Γυναίκες στο Χώρο των Τεχνών και το  Wexner Prize. Το 2013 έλαβε το Prince of Asturias Award for Communication & Humanities. Ήταν η πρώτη αποδέκτης του Contemporary Vision Award του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης του San Francisco το 2015. Η Leibovitz έχει αναδειχθεί ‘Ζωντανός Θρύλος’ από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου. Ζει στη Ν. Υόρκη με τα τρία παιδιά της Sarah, Susan και Samuelle.

ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΕΣ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ PIRELLI ΓΙΑ ΤΟ 2016

ΠΡΟΛΟΓΟΣ – YAO CHEN

Η Yao Chen έχει πάνω από εβδομήντα εκατομμύρια followers στα social-media στην Κίνα, που την τοποθετεί στην κορυφή των παγκόσμιων πρωταγωνιστών της ποπ κουλτούρας. Ίσως είναι το πιο διάσημο πρόσωπο του πλανήτη. Η Yao είναι κινηματογραφική και τηλεοπτική ηθοποιός της οποίας οι πρώτες αναρτήσεις εμφανίστηκαν το 2009, όταν λανσαρίστηκε το Weibo, ο Κινεζικός ιστότοπος για μικρομπλόγκερς. Αποδείχτηκε, όπως εξήγησε η Yao στο κοινό του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, ότι είχε ταλέντο στον τομέα αυτό. Ήταν ήδη δημοφιλής για τις εμφανίσεις της σε ρομαντικές κομεντί, αλλά μέχρι το 2013 είχε γίνει τόσο σημαντική, ώστε ανακηρύχθηκε η πρώτη Κινέζα Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR). Οι οπαδοί της την θαυμάζουν για τη σεμνότητα και την ειλικρίνειά της. Έχει μιλήσει για την ‘κοινωνική ευθύνη που φέρεις ως διάσημο πρόσωπο’. Αυτό μεταφράζεται συναντήσεις με πρόσφυγες από το Μυανμάρ, τη Σομαλία και τη Συρία και σύνταξη αναφορών για τη δεινή κατάστασή τους καθώς και επισήμανση της προσοχής σε θύματα αδικίας.

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ – NATALIA VODIANOVA

Η Natalia Vodianova ίδρυσε ένα φιλόδοξο φιλανθρωπικό οργανισμό σε σχετικά νεαρή ηλικία, μόλις 22 ετών. Ξεκίνησε να εργάζεται σαν μοντέλο στα 18 και πολύ σύντομα βρέθηκε σε αμέτρητες πασαρέλες, εξώφυλλα περιοδικών και διαφημίσεις. Υπέγραψε ένα πολυετές συμβόλαιο πολλών εκατομμυρίων δολαρίων με τον Calvin Klein, παντρεύτηκε και έκανε το πρώτο της παιδί, όλα αυτά κλείσει τα 20. Σήμερα, έχει τέσσερα παιδιά, συμβόλαια σχεδίασης και εκπροσώπησης, ακόμα περισσότερα εξώφυλλα περιοδικών και πολλά βραβεία. Ωστόσο, πριν συναντήσει την επιτυχία κουβαλούσε ένα  ζοφερό παρελθόν. Η Natalia γεννήθηκε μέσα στη φτώχια σε μία βιομηχανική πόλη της Σοβιετικής Ένωσης. Η μητέρα της χρειάστηκε να μεγαλώσει μόνη τη Natalia και τη νεότερη ομόμητρη αδερφή της που υπέφερε από εγκεφαλική παράλυση. Ήδη από επτά ετών, η Natalia φρόντιζε την αδερφή της και βοηθούσε τη μητέρα της να πουλά φρούτα στη μαύρη αγορά. Ένας  ανιχνευτής ταλέντων που επισκέφθηκε τη Ρωσία για ένα Γαλλικό πρακτορείο μοντέλων άλλαξε την πορεία της ζωής της. Το Ίδρυμα Naked Heart, το οποίο ίδρυσε η Natalia το 2004, είναι προϊόν των εμπειριών που απέκτησε σε νεαρή ηλικία. Το ίδρυμα χτίζει προαύλιους χώρους σε φτωχογειτονιές της Ρωσίας και παρέχει πρόσβαση σε παιδιά με αναπηρία. Αυτό βοηθά επίσης παιδιά με ειδικές ανάγκες να μείνουν με τις οικογένειές τους, ασκεί πίεση στη Ρωσική κυβέρνηση για νομοθεσία που θα προστατεύει τα παιδιά με αναπηρία και υποστηρίζει projects περίθαλψής τους. Η Natalia συμμετέχει ενεργά στο ίδρυμα με δράσεις όπως καθημερινή λήψη αποφάσεων, άνοιγμα προαύλιων χώρων, ομιλίες σε φόρουμ που χορηγεί το ίδρυμα, και διοργάνωση εκδηλώσεων για συγκέντρωση δωρεών, που δείχνουν τα ανυπέρβλητα ταλέντα και τις διασυνδέσεις της.

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ – KATHLEEN KENNEDY

Η Kathleen Kennedy είναι πρόεδρος της Lucasfilm, που ιδρύθηκε από τον George Lucas το 1971. Η Lucasfilm είναι η εταιρία παραγωγής των ταινιών Star Wars και Indiana Jones. Η Kennedy επιλέχθηκε από τον Lucas ως αντικαταστάτριά του στο τιμόνι της εταιρίας την άνοιξη του 2012. Από τις πλέον επιτυχημένες παραγωγούς του Hollywood, το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας της συνεργάστηκε στενά με τον σκηνοθέτη Steven Spielberg. Τα πρώτα της εύσημα στην παραγωγή τα πήρε με τον Εξωγήινο (Ε.Τ.) του Spielberg το 1982. Η ίδια μαζί με τον μέλλοντα  σύζυγό της Frank Marshall και τον Spielberg είχαν δημιουργήσει μία εταιρία παραγωγής την προηγούμενη χρονιά. Το 1992 μαζί με τον Marshall ίδρυσαν την Kennedy/Marshall Company. Είναι παραγωγός ή εκτελεστικός παραγωγός 60 και πλέον κινηματογραφικών ταινιών όπως The Color Purple, η σειρά Jurassic Park, η τριλογία Back to the Future, η Λίστα του Schindler και Lincoln. Η Lucasfilm πουλήθηκε στη Walt Disney Company λίγο μετά  αφότου προσχώρησε η Kennedy. Το πρώτο της project σαν πρόεδρος ήταν η έβδομη ταινία Star Wars, The Force Awakens. Είναι μέλος των Συμβουλίων Διοίκησης και Διαχείρισης της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών (Academy of Motion Pictures Arts & Sciences).

ΜΑΡΤΙΟΣ – AGNES GUND & SADIE HOPE-GUND

Οι Agnes Gund και Sadie Rain Hope-Gund μοιράζονται το ενδιαφέρον τους για την τέχνη. Η Agnes Gund είναι γιαγιά της Sadie και πετυχημένη συλλέκτρια και έμπορος έργων τέχνης. Η Sadie είναι φοιτήτρια στο Brown University στην Providence, Rhode Island, όπου σπουδάζει φωτογραφία και μέσα ενημέρωσης (media). Η οικογένεια Gund στηρίζει τις τέχνες επί τέσσερις γενιές. Ο πατέρας της Agnes, George Gund II, ήταν τραπεζίτης και επιχειρηματίας ο οποίος επέκτεινε την περιουσία της οικογένειας στο Cleveland, Οχάιο, και δημιούργησε την George Gund Foundation για φιλανθρωπικά projects. Η Agnes ήταν πρόεδρος του συμβουλίου του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στη Νέα Υόρκη από το 1991 μέχρι το 2002 και τώρα είναι επίτιμος πρόεδρος και πρόεδρος του διεθνούς συμβουλίου της MoMA. Επίσης είναι πρόεδρος της MoMA PS1. Έχει εργαστεί στα συμβούλια πολλών ακόμα οργανισμών τέχνης, όπως J. Paul Getty Trust, Frick Collection, και Robert Rauschenberg Foundation. Το AG Foundation προσφέρει αρκετά εκατομμύρια δολάρια το χρόνο σε πολιτιστικά ιδρύματα και οργανισμούς για ζητήματα γυναικών. Το 1977, ίδρυσε το Studio in a School, το οποίο φέρνει επαγγελματίες καλλιτέχνες σε δημόσια σχολεία στη Νέα Υόρκη για τη διδασκαλία οπτικών τεχνών. Η Gund είναι από τους σημαντικότερους συλλέκτες έργων μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης. Έχει δώσει, ή υποσχεθεί, πολλές από τις συλλογές της σε μουσεία. Το  1997 της απονεμήθηκε το Εθνικό Μετάλλιο Τεχνών (National Medal of Arts).

ΑΠΡΙΛΙΟΣ – SERENA WILLIAMS

Η Serena Williams ενσαρκώνει το στυλ, τη δύναμη, την ομορφιά και το θάρρος. Βασίλισσα του τένις αυτή τη στιγμή, η Serena έχει ξεπεράσει  ανυπέρβλητα εμπόδια και έχει κερδίσει 21 Grand Slams. Αυτή και η αδερφή της Venus άλλαξαν τον τρόπο που παίζεται το γυναικείο τένις. Πριν ξεκινήσει το σπορ, η εκτέλεση του σερβίς από μία γυναίκα ήταν μία απλή διαδικασία του παιχνιδιού, τώρα είναι επίδειξη επιθετικής δύναμης. Η Serena είναι γρήγορη, αθλητική και πνευματικά σκληρή παίκτρια. Το λιγότερο που μπορούμε να πούμε είναι ότι έχει μια αντισυμβατική παιδεία τένις. Οι αδερφές Williams μεγάλωσαν στο Compton, μία κακόφημη κοινότητα νότια του κεντρικού Los Angeles που θεωρείται η πατρίδα του gangsta rap. Αυτές έμαθαν να παίζουν τένις στα δημόσια γήπεδα του Compton με δασκάλους τους γονείς τους οι οποίοι δεν  είχαν καμία προηγούμενη εμπειρία από το τένις. Το Φεβρουάριο του 2002, η Venus Williams έγινε η πρώτη Αφρο-Αμερικανίδα τενίστρια που κατατάχθηκε στην 1η θέση. Την ίδια χρονιά, η Serena νίκησε τη Venus στο Wimbledon και διεκδίκησε τη Νο1 θέση σε ηλικία μόλις 20 ετών. Έχει κερδίσει ένα τίτλο και στα συνολικά τέσσερα τουρνουά Grand Slam που περιλαμβάνουν 66 πρωταθλήματα singles, 22 πρωταθλήματα doubles, ενώ ήταν Χρυσή Ολυμπιονίκης το 2000 (doubles), 2008 (doubles), και 2012 (singles & doubles). Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η Serena Williams αποτελεί δύναμη στο τένις για 2 δεκαετίες περίπου. Εκτός από το τένις, έχει πάθος για τη μόδα. Η Serena έχει παρουσία στο HSN όπου υπάρχει η συλλογή της Serena Williams Signature Statement. Η Serena είναι επίσης Διεθνής Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNICEF, με ειδίκευση στην παγκόσμια εκπαίδευση και την πρόληψη κοινωνικής βίας. Επιπλέον, η Serena δημιούργησε το Serena Williams Fund για να βοηθήσει στη διεξαγωγή της φιλανθρωπικής δράσης της στις ΗΠΑ.

ΜΑΙΟΣ – FRAN LEBOWITZ

Η Fran Lebowitz κατέχει άριστα την τέχνη του κοινωνικού σχολιασμού αν και δεν την ασκεί με συμβατικό τρόπο. Δεν έχει κάποιο τηλεοπτικό πρόγραμμα ή στήλη σε εφημερίδα ή κάποιο είδος φόρουμ. Έχουν δημοσιευτεί τρία βιβλία με τα δοκίμιά της: Metropolitan Life (1978), Social Studies (1981), και The Fran Lebowitz Reader (1994). Οι περισσότερες από τις παρατηρήσεις της τα τελευταία τριάντα χρόνια έχουν γίνει γνωστές μέσα από συνεντεύξεις και διαλέξεις προς φοιτητές. Ο σχολιασμός της έχει τη μορφή ευφυών σχολίων – συχνά συγκλονιστικές φράσεις, αν και δεν έχει κανένα πρόβλημα να μιλάει για ώρες. Το  2010, ο Martin Scorsese της αφιέρωσε ένα ντοκιμαντέρ, το Public Speaking, στο οποίο εκθέτει τις σκέψεις της. Οι απόψεις της είναι αυτές ενός σκόπιμα τοπικιστή, συγκρουσιακού, σκεπτόμενου Νεοϋορκέζου με υπεροψία για τους κανόνες που απαγορεύουν το κάπνισμα και την πιο σύγχρονη τεχνολογία. Κατάγεται από το New Jersey, αλλά ζει στο Μανχάταν από 17 ετών. Άφησε το κολλέγιο και έγινε οδηγός ταξί αλλά και σοφέρ για ροκ μουσικούς. Στη συνέχεια, άρχισε να γράφει μία στήλη, “I Cover the Waterfront,” για το περιοδικό Interview του Andy Warhol και δοκίμια για τη Mademoiselle. Αυτή είναι η δουλειά και οι συλλογές της.

Η Lebowitz είναι γνωστή μορφή στο Μανχάταν. Είναι σχεδόν πάντα ντυμένη με ένα χειροποίητο αντρικό μαύρο μπουφάν, λευκό πουκάμισο με μανικετόκουμπα και παντελόνι τζιν. Θα μπορούσε να θεωρηθεί cult φιγούρα εκτός από το γεγονός ότι τα βιβλία της έγιναν bestseller και ότι είναι διάσημη σε ένα ευρύ κοινό, εν μέρει μέσα από τις εμφανίσεις της σαν καλεσμένη σε νυχτερινές τηλεοπτικές εκπομπές. Εδώ και πολλά χρόνια κυκλοφορεί η φήμη ότι γράφει ένα μυθιστόρημα, αν και, όπως παραδέχεται πάσχει από ‘έλλειψη συγγραφικής έμπνευσης’. Σε κάθε περίπτωση, είναι πολύ πιθανόν η ίδια να αποτελεί την πιο ενδιαφέρουσα δημιουργία της.

ΙΟΥΝΙΟΣ – MELLODY HOBSON

Η Mellody Hobson είναι πρόεδρος της Ariel Investments, μιας εταιρίας διαχείρισης κεφαλαίων στο Σικάγο. Προσχώρησε στην Ariel το 1991, όταν αποφοίτησε από τη Σχολή Διεθνών Σχέσεων & Δημόσιας Πολιτικής του Woodrow Wilson στο Princeton. Η Hobson μεγάλωσε στο Σικάγο και ήταν η μικρότερη από έξι παιδιά τα οποία ανατράφηκαν μόνο από τη μητέρα τους σε πολύ δύσκολες οικονομικές συνθήκες. Ένα από τα πολλά φιλανθρωπικά της ενδιαφέροντα είναι η οικονομική και επενδυτική παιδεία. Το 1996, η Ariel Investments έγινε εταιρικός χορηγός της Ariel Community Academy, ενός δημόσιου σχολείου στο νότιο Σικάγο που προσφέρει μαθήματα οικονομίας μαζί με τη στάνταρ ακαδημαϊκή εκπαίδευση. Η Hobson και ο σύζυγός της, ο κινηματογραφιστής George Lucas, έχουν συμβάλλει σημαντικά στα Laboratory Schools του Πανεπιστημίου του Σικάγο και στα After School Matters, που παρέχουν στους μαθητές γυμνασίου του Σικάγο προγράμματα εκτός διδακτικής ύλης πάνω σε θέματα τέχνης, επιστήμης, αθλητισμού, τεχνολογίας και επικοινωνίας. Η Hobson είναι Πρόεδρος του Συμβουλίου DreamWorks Animation και μέλος των Δ.Σ. της Estée Lauder και των Starbucks. Εμφανίζεται τακτικά στις ειδήσεις του CBS μιλώντας για θέματα οικονομίας και χρηματοοικονομικών τάσεων. Ήταν από τους πρώτους υποστηρικτές του Barack Obama και σημαντικός παράγοντας συγκέντρωσης χορηγιών για τις εκλογικές καμπάνιες του.

ΙΟΥΛΙΟΣ – AVA DUVERNAY

Η Ava DuVernay είναι μία Αφρο-Αμερικανίδα που σκηνοθετεί ταινίες στο Hollywood. Υπάρχουν πολύ λίγοι Αφρο-Αμερικάνοι ή γυναίκες σκηνοθέτες στο Hollywood και η DuVernay ξεκίνησε από την ‘άλλη πλευρά’ του χώρου αυτού. Μεγάλωσε στο Los Angeles, πήγε σχολείο στο UCLA, εργάστηκε στην προώθηση ταινιών, δημιούργησε το δικό της διαφημιστικό γραφείο και εταιρία διανομής. Για μικρό διάστημα είχε κάνει εμφανίσεις σε ένα ραπ ντουέτο όταν ήταν στο κολλέγιο και η πρώτη της ταινία ήταν ένα ντοκιμαντέρ για την κοινότητα hip-hop της οποίας αποτελούσε μέρος. Το έκανε αντί $10,000. Έγραψε και σκηνοθέτησε τη πρώτη της κινηματογραφική ταινία μεγάλου μήκους, I Will Follow, με βάση την εμπειρία που απέκτησε φροντίζοντας τη θεία της στις τελευταίες στιγμές της. Το 2012 κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Sundance για τη δραματική ταινία Middle of Nowhere που γύρισε στις ΗΠΑ, με θέμα μία γυναίκα της οποίας ο σύζυγος είναι στη φυλακή. Τη διανομή της ‘Selma, μία ακόμα ταινία που σκηνοθέτησε και στην οποία ήταν συν-σεναριογράφος, ανέλαβε το 2014 το κεντρικό studio της Paramount.

Θέμα της Selma είναι η καμπάνια του Martin Luther King για τα δικαιώματα ψήφου των μαύρων Αμερικανών. Το κρίσιμο σημείο ήταν η Bloody Sunday, March 7, 1965, όταν λευκοί αστυνομικοί και κυβερνητικοί στρατιώτες επιτέθηκαν σε ομάδα διαδηλωτών που προσπαθούσαν να παρελάσουν από τη Selma, Alabama, προς την πρωτεύουσα της Πολιτείας στο Montgomery. Δύο εβδομάδες αργότερα, υπό την προστασία ομοσπονδιακών στρατιωτών και της Εθνοφρουράς, ο King ηγήθηκε της πορείας από τη Selma μέχρι το Montgomery μαζί με 25.000 άτομα. Αργότερα την ίδια χρονιά, το Αμερικανικό Κογκρέσο πέρασε ένα νομοσχέδιο δικαιώματος ψήφου. Ο πατέρας της DuVernay είχε μεγαλώσει δίπλα στη Selma και παρακολουθούσε τους διαδηλωτές να παρελαύνουν δίπλα στην οικογενειακή φάρμα. Με τη ματιά της στα γεγονότα που κινηματογράφησε εκεί που πραγματικά συνέβησαν, η DuVernay έγινε η πρώτη μαύρη σκηνοθέτις ταινίας που προτάθηκε για Όσκαρ Καλύτερης Φωτογραφίας.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ – TAVI GEVINSON

Η Tavi Gevinson δεν θα είχε γίνει τόσο δημοφιλής στην προ των social media εποχή. Ή μάλλον, επειδή είναι έξυπνη, σαφής, πνευματώδης και αυθεντική πιθανόν να είχε γίνει τελικά,  απλά όχι από 12 ετών. Στην προ των social media εποχή, δεν θα μπορούσε να κάθεται στην κρεβατοκάμαρά της στο σπίτι των γονιών της σε ένα προάστιο του Σικάγο, τρολάροντας στον υπολογιστή της έχοντας στη διάθεσή της αρχεία δεκαετιών με διαφημιστικές καμπάνιες και φωτογραφίες από πασαρέλες και κείμενα από περιοδικά μόδας. Δεν θα μπορούσε να έχει μάθει τόσο καλά την ιστορία της μόδας ώστε να τη χρησιμοποιήσει στο blog της, Style Rookie, όπου αναρτούσε φωτογραφίες της με πειραματικά ρούχα που είχε ‘συναρμολογήσει’ από ευτελούς αξίας προϊόντα. Τις ιδέες της για τη μόδα μοιράστηκε με εκατοντάδες χιλιάδες teenagers, νεαρά παιδιά και τις μαμάδες τους αλλά και τους ειδήμονες της μόδας. Η Rei Kawakubo την έφερε στο Τόκιο για το πάρτι των Commes des Garçons. Μίλησε με τον Karl Lagerfeld στο Παρίσι και είχε δημόσια συζήτηση με την Iris Apfel στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης. Γύρισε ένα βίντεο για τη φίρμα Rodarte. Όταν ήταν 15 ετών, ίδρυσε το Rookie ένα διαδικτυακό μαγκαζίνο για νεαρά κορίτσια. Όταν ήταν 18 συμμετείχε με μια αναγνωρισμένη ερμηνεία στην παράσταση του Kenneth Lonergan, This Is Our Youth, που ξεκίνησε στο Σικάγο και συνέχισε στο Μπρόντγουεϊ. Για τα όσα πρόκειται να συμβούν, μείνετε συντονισμένοι. Ή μάλλον… συνδεδεμένοι.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ – SHIRIN NESHAT

Η Shirin Neshat μεγάλωσε στο Ιράν πριν από την Ισλαμική επανάσταση. Την εποχή που ο Ayatollah Khomeini αντικατέστησε τον Σάχη, ζούσε στις ΗΠΑ, όπου οι γονείς της την είχαν στείλει για σπουδές. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Berkeley το 1983 και μετακόμισε στη Νέα Υόρκη. Όταν επέστρεψε στο Ιράν για να επισκεφθεί την οικογένειά της τη δεκαετία του 1990, οι αλλαγές στη χώρα της την επηρέασαν βαθιά. Άρχισε να κάνει φωτογραφίες, βίντεο και ταινίες με θέμα τις γυναίκες που ζούσαν σε μία Ισλαμική θεοκρατία. Η Neshat θεωρεί τον εαυτό της κοσμική Μουσουλμάνα.

Μεταξύ 1993 και 1997 έκανε μία σειρά από ψυχρά ασπρόμαυρα πορτρέτα που ονόμασε Γυναίκες του Αλλάχ (Women of Allah). Στη σειρά, που περιλαμβάνει δικές τις προσωπογραφίες τα υποκείμενα φοράνε τσαντόρ και τα πρόσωπα, τα χέρια και τα πόδια τους είναι καλυμμένα με καλλιγραφικό κείμενο (Farsi)—αποσπάσματα από ποιήματα γραμμένα από Ιρανές με θέμα το μαρτυρικό θάνατο και το ρόλο των γυναικών στην επανάσταση. Ένα όπλο είναι βασικό στοιχείο στις εικόνες. Η μετέπειτα δουλειά της Neshat εμφανώς έχει λιγότερο πολιτική χροιά και περισσότερο φιλοσοφική. Στο Rapture (1999), μία 13λεπτη  ταινία γυρισμένη σε φιλμ 16mm, μία οθόνη που προβάλλει άντρες με λευκά πουκάμισα σε ένα πέτρινο κάστρο παρατίθεται με μία οθόνη στην οποία ομάδα γυναικών με βέλο κινείται με μυστηριώδη, σχεδόν αφηρημένο τρόπο σε ένα γυμνό τοπίο και μετά στη θάλασσα. Η πρώτη ταινία της Neshat, Women Without Men (2009), που παραπέμπει στο 1953, όταν η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του Ιράν εκθρονίστηκε σε ένα πραξικόπημα με την υποστήριξη της CIA, κέρδισε τον Ασημένιο Λέοντα (Silver Lion) για τον καλύτερο σκηνοθέτη, στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας. Το 2015, το Hirshhorn Museum στην Ουάσιγκτον, D.C., φιλοξένησε μια έκθεση με έργα της που είχε τίτλο Facing History.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ – YOKO ONO

Η Yoko Ono είναι εικαστική και θεματική καλλιτέχνις,  ηθοποιός ,κινηματογραφική δημιουργός, μουσικός, συνθέτης, και πολιτική ακτιβίστρια. Επίσης είναι χήρα του John Lennon, με τον οποίο εργαζόταν σε στούντιο ηχογράφησης την ημέρα του θανάτου του στις 8 Δεκεμβρίου 1980. Λόγω της σχέσης της με τον John Lennon, η Ono μπορεί να θεωρηθεί η πιο διάσημη εν ζωή avant-garde καλλιτέχνις, αν και η ίδια είχε έντονη προσωπικότητα πριν γνωριστούν το 1966. Τα ‘δρώμενα’ που παρουσίαζε στη σοφίτα της στην Οδό Chambers στη Νέα Υόρκη στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ήταν σημαντικά για την εξέλιξη της πειραματικής μουσικής, της τέχνης και του χορού. Η Ono έκανε την πρώτη της ατομική έκθεση ζωγραφικής και σχεδίων το 1961, σε μία γκαλερί υπό τη διεύθυνση του George Maciunas, ιδρυτή του κινήματος Fluxus. Η πρώτη της σόλο συναυλία πραγματοποιήθηκε στο  Carnegie Recital Hall στη Νέα Υόρκη, αργότερα την ίδια χρονιά. Το 1964, εξέδωσε η ίδια το Grapefruit, ένα βιβλίο οδηγιών για την εφαρμογή ή φιλοσοφία σύλληψης του έργου της σε 500 αντίτυπα. Το Grapefruit έχει επεκταθεί και ανατυπωθεί πολλές φορές και μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες. Οι πιο διάσημες παραστάσεις της Ono είναι προφανώς το “Cut Piece” (1964), όπου γονάτισε στη σκηνή και κάλεσε το κοινό να σκίσει τα ρούχα του με ένα ψαλίδι, και το “Bed-In for Peace” (1969) όπου αυτή και ο Lennon έδωσαν πρώτοι σε ένα ξενοδοχείο στο Άμστερνταμ στο ταξίδι του μέλιτος. Μετά το θάνατο του Lennon, η Ono αφιερώθηκε περισσότερο στη μουσική, υιοθετώντας μία τεχνική αυτοσχεδιασμού και ένα χαρακτηριστικό τεχνικό στυλ (στριγκλιές, βογγητά και ψίθυρους καθώς και μελωδικές φράσεις) σε δημοφιλές μουσικό υπόβαθρο. Το 2009, αυτή και ο γιος της, Sean Lennon, αναβίωσαν την Plastic Ono Band, που είχε σχηματιστεί για πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Η Ono βραβεύτηκε με το Golden Lion για τα Επιτεύγματα της Ζωής της στη Biennale της Βενετίας εκείνη τη χρονιά. Το 2015, μία αναδρομή των πρώτων έργων της, Yoko Ono: One Woman Show, 1960-1971, παρουσιάστηκε από το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης. Ανάμεσα στις πολλές φιλανθρωπικές της δραστηριότητες είναι το διετές βραβείο LennonOno Grant for Peace, υποστήριξη για οργανισμούς Διεθνείς Αμνηστίας και UNICEF, και χρηματοδότηση σχολείων σε εξαθλιωμένες χώρες.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ – PATTI SMITH

Η Patti Smith είναι μία γυναίκα σε αποστολή. Και μάλιστα είναι σε αυτή την αποστολή πάνω από σαράντα χρόνια, αν και υπήρξε ένα κενό δέκα χρόνων όταν αποσύρθηκε στο Ντιτρόιτ για να αφιερωθεί στην οικογένεια. Στις αρχές  της δεκαετίας του 1970, η αποστολή ήταν να σώσει το rock & roll από την pop επέλαση. Οι εκστατικές, χαρισματικές, ποιητικές παραστάσεις της Smith ενέπνευσαν μία γενιά μουσικών. Ήταν  πηγή έμπνευσης στα κλαμπ της Νέας Υόρκης την εποχή εκείνη, κυρίως στα  Max’s Kansas City and CBGB. Το πρώτο της άλμπουμ, Horses (1975), με το σκοτεινό, ασπρόμαυρο εξώφυλλο του φωτογράφου Robert Mapplethorpe, είναι από τις πιο θρυλικές ηχογραφήσεις της ροκ εποχής. Η φωτογραφία της Smith, προκλητική μέσα στο λευκό αντρικό πουκάμισο και τη στενή γραβάτα της, με ένα μαύρο μπουφάν ριγμένο στον ένα ώμο της, εξακολουθεί να εμπνέει άντρες, γυναίκες και σχεδιαστές μόδας. Η ίδια είχε εμπνευστεί από τους Rimbaud, William Burroughs, Jimi Hendrix, William Blake, και ένα εκτενές πάνθεον οραματιστών και ρομαντικών – όπως ο Johnny Carson. Είχε μία επιτυχία στο top 40, “Because the Night”, στο τρίτο της άλμπουμ, Easter (1978), αλλά η πιο εμβληματική δουλειά της βρίσκεται στους στίχους του “Birdland,” ένα μεγάλο ποίημα / τραγούδι για το γιο του Wilhelm Reich να περιμένει στην κηδεία του πατέρα του ένα UFO για να τον πάρει μακριά. Και μετά υπάρχει το διαχρονικό της “People Have the Power,” που έγινε ο ύμνος λαϊκιστικών κινημάτων σε αρκετές χώρες. Το πάθος, η δέσμευση, και η παντελής έλλειψη κυνισμού της Smith έχουν εμπνεύσει περιβαλλοντολόγους, προοδευτικούς πολιτικούς, Θιβετιανούς, καλλιτέχνες και κάθε είδους ριζοσπαστικούς. Το καλοκαίρι του 2015, στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής της περιοδείας σε μουσικά φεστιβάλ ξεσήκωσε χιλιάδες κόσμο. Η Smith ανήκει στο Rock & Roll Hall of Fame και κέρδισε το National Book Award for Just Kids (2010), ενθύμιο της σχέσης της με τον Mapplethorpe, αλλά αποστολή της δεν είναι ένα νοσταλγικό ταξίδι.

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ – AMY SCHUMER

H Amy Schumer κινείται στα όρια του φεμινισμού. Και μάλιστα με τόσο ακραίο τρόπο ώστε αυτό που κάνει συχνά δεν αναγνωρίζεται σαν φεμινισμός. Είναι κωμικός και ηθοποιός με σήμα κατατεθέν την ασυνήθιστη γλώσσα, τα αστεία και σκετς σεξουαλικού περιεχομένου — που υποστηρίζονται είτε με γραφικά ή συχνά με λίγο ως πολύ γκροτέσκ σεξ. Παίρνει τη λεγόμενη φεμινιστική θέση – που τονίζει τον  αυτοσεβασμό και κλονίζει την έπαρση και αλαζονεία των αντρών – εκθέτοντας τον εαυτό της με τρόπο που θα θεωρούνταν σκληρός εάν κάποιος άλλος το έκανε σε αυτήν. Ένα από τα πιο επιτυχημένα επεισόδια της Inside Amy Schumer, της βραβευμένης τηλεοπτικής σειράς της καλωδιακής τηλεόρασης Comedy Central, είναι μία παρωδία του κλασικού φιλμ Twelve Angry Men. Στο “Twelve Angry Men Inside Amy Schumer,” μία αποκλειστικά ανδρική επιτροπή συζητάει διακαώς εάν η Schumer είναι αρκετά σέξι για να έχει δική της τηλεοπτική εκπομπή. Τα αντιληπτά φυσικά και θυμικά της μειονεκτήματα διυλίζονται ανηλεώς. Η Schumer μετατρέπει τα ενδεχομένως ‘χοντρά’ αστεία σε ιδιαίτερα ανατρεπτικά και αστεία σχόλια. Το 2015 άρχισε να ασχολείται με την κωμωδία, με την ταινία Trainwreck, την οποία και έγραψε και στην οποία πρωταγωνίστησε.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ PIRELLI: ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ, ΤΟΠΟΘΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΜΟΝΤΕΛΑ

1964 Robert Freeman στη Majorca, Ισπανία

Jane Lumb, Sonny Freeman Drane, Marisa Forsyth

1965 Brian Duffy στο Monaco και την Côte d’Azur, Νότια Γαλλία

Pauline Dukes, Annabella, Virginia, Pauline Stone, Jeannette Harding

1966 Peter Knapp στο Al Hoceima, Μαρόκο

Peter Knapp, Shirley Ann, Sue

1967 δεν δημοσιεύτηκε

1968 Harri Peccinotti στην Djerba, Τυνησία

Ulla Randall, Elisa Ngai, Pat Booth, Jill La Tour

1969 Harri Peccinotti in Big Sur, Καλιφόρνια

1970 Francis Giacobetti στο Paradise Island, Μπαχάμες

Alexandra Bastedo, Anak, Pegga, Paula Martine

1971 Francis Giacobetti στη Jamaica, Μεγάλες Αντίλλες

Caileen Bell, Angela McDonald, Kate Howard, Christine Townson, Gail Allen

1972 Sarah Moon στη Villa Les Tilleuls, Παρίσι

Suzanne Moncurr, Mick Lindburg, Boni Pfeifer, Inger Hammer, Magritt Rahn, Barbara Trenthan

1973 Brian Duffy στο London, Αγγλία

Erica Creer, Sue Paul, Nicki Howorth, Kubi, Nicky Allen, Jane Lumb, Kate Howard, Vida, Penny Steel, Kari Ann, Elizabeth, Vicky Wilks

1974 Hans Feurer στις Seychelles, Αφρική

Eva Nielson, Kim, Marana, Chichinou, Kathy Cochaux

1975 – 1983 δεν δημοσιεύτηκε

1984 Uwe Ommer στις Bahamas, Κεντρική Αμερική

Angie Layne, Suzy-Ann Watkins, Jane Wood, Julie Martin

1985 Norman Parkinson στο Edinburgh, Σκοτία

Anna, Cecilia, Iman, Lena, Sherry

1986 Bert Stern στο Cotswolds, Αγγλία

Julia Boleno, Jane Harwood, Louise King, Deborah Leng, Suzy Yeo, Beth Toussaint, Gloria, Joni Flyn, Caroline Hallett, Samantha, Juliet, Clare Macnamara

1987 Terence Donovan στο Bath, Αγγλία

Ione Brown, Colette Brown, Naomi Campbell, Gillian De Turville, Waris Dirie

1988 Barry Lategan στο London, Αγγλία

Hugo Bregman, Briony Brind, Victoria Dyer, Nicola Keen, Kim Lonsdale, Sharon MacGorian, Naomi Sorkin, Carol Straker

1989 Joyce Tennyson στα Polaroid Studios, Νέα Υόρκη

Lisa Whiting, Nicky Nagel, Dannielle Scott, Brigitte Luzar, Gilda Meyer-Nichof, Kathryn Bishop, Susan Allcorn, Susan Waseen, Rosemarie Griego, Akura Wall, Gretchen Heichholz, Rebecca Glen

1990 Arthur Elgort στη Seville, Ισπανία

Laure Bogeart, Laurie Bernhardt, Christina Cadiz, Anna Klevhag, Florence Poretti, Debrah Saron

1991 Clive Arrowsmith στη Γαλλία

Alison Fitzpatrick, Lynne Koester, Monika Kassner, Paola Siero, Nancy Liu, Katherina Trug, Jackie Old Coyote, Tracy Hudson, Rachel Boss, Carole Jimenez, Saskia Van Der Waarde, Rina Lucarelli, Susie Hardie-Bick

1992 Clive Arrowsmith στην Almería, Ισπανία

Alison Fitzpatrick, Julienne Davis, Judi Taylor

1993 John Claridge στις Seychelles, Αφρική

Christina Estrada, Barbara Moors, Claudie

1994 Herb Ritts στο Paradise Island, Μπαχάμες

Karen Alexander, Helena Christensen, Cindy Crawford, Kate Moss

1995 Richard Avedon στη New York, ΗΠΑ

Nadja Auermann, Farrah Summerford, Naomi Campbell, Christy Turlington

1996 Peter Lindberg στο El Mirage, California, ΗΠΑ

Eva Herzigova, Natassja Kinski, Kristen McMenamy, Navia, Carre Otis, Tatjanna Patitz

1997 Richard Avedon στη New York, ΗΠΑ

Honor Fraser, Ling, Cordula, Sophie Patitz, Ines Sastre, Waris Dirie, Anna Klevhag, Monica Bellucci, Gisele, Kristina, Tatiana, Irina, Jenny Shimizu, Marie Sophie, Brandy , Julia Ortiz, Nikki Uberti

1998 Bruce Weber στο Miami, ΗΠΑ

Tanga Moreau, Stella Tenant, Milla Jovovich, Charolyn Murphy, Eva Herzigova, Patricia Arquette, Shalom Harlow, Kristy Hume, Elaine Irwin Mellencamp, Georgina Grenville, Kiara, Rachel Roberts, Daryl Hannah. Guests: Dermot Mulroney, Fred Ward, Ewan Mc Gregor, Dan O’Brien, BB King, Sonny Rollins, Bono, Paul Cadmus, Francesco Clemente, John Malkovich, Kelly Slater, Kris Kristofferson, Robert Mitchum.

1999 Herb Ritts στο Los Angeles, ΗΠΑ

Chandra North, Sophie Dahl, Karen Elson, Michele Hicks, Carolyn Murphy, Shirley Mallmann, Laetitia Casta, Audrey Marnay, Elsa Benitez, Bridget Hall, Angela Lindvall, Alek Wek

2000 Annie Leibovitz στο Rhinebeck, New York, ΗΠΑ

Lauren Grant, June Omura, Mireille Radwan-Dana, Laetitia Casta, Alek Wek, Julie Worden, Jacqui Agyepong, Marjorie Folkman

2001 Mario Testino στη Naples, Ιταλία

Gisele Bundchen, Aurelie Claudel, Karen Elson, Rhea Durham, Marianna Weickert, Fernanda Tavares, Angela Lindvall, Ana Claudia Michael, Liisa Winkler, Noemi Lenoir, Frankie Rayder, Carmen Kass

2002 Peter Lindbergh στο Los Angeles, ΗΠΑ

Lauren Bush, Erika Christensen, Amy Smart, Bridget Moynahan, James King, Shannyn Sossamon, Selma Blair, Kiera Chaplin, Brittany Murphy, Monet Mazur, Rachel Leigh Cook, Mena Suvari, Julia Stiles

2003 Bruce Weber στο Cilento και Paestum, Ιταλία

Jessica Miller, Lisa Steiffert, Heidi Klum, Isabeli Fontana, Mariacarla Boscono, Natalia Vodianova, Karolina Kurkova, Sienna Miller, Alessandra Ambrosio, Rania Raslan, Bridget Hall, Sophie Dahl, Eva Riccobono, Yamila Diaz-Rahi, Filippa Hamilton, Valentina Stilla, Enrico Lo Verso, Alessandro Gassman, Tomasino Ganesh, Marcelo Boldrini, Jak Krauszer, Stephan Ferrara, Ajay Lamas

2004 Nick Knight στο Λονδίνο, Αγγλία

Adina Fohlin, Amanda Moore, Jessica Miller, Natalia Vodianova, Karolina Kurkova, Mariacarla Boscono, Esther de Jong, Frankie Rayder, Liberty Ross, Dewi Driegen, Ai Tominaga, Pollyanna McIntosh, Alek Wek

2005 Patrick Demarchelier στο Rio de Janeiro, Βραζιλία

Adriana Lima, Julia Stegner, Michelle Buswell, Erin Wasson, Marija Vujovic, Fillipa Hamilton, Liliane Ferrarezi, Valentina, Diana Dondoe, Isabeli Fontana, Naomi Campbell

2006 Mert and Marcus στο Cap d’Antibes, Γαλλία

Jennifer Lopez, Gisele Bundchen, Guinevere Van Seenus, Kate Moss, Karen Elson, Natalia Vodianova

2007 Inez and Vinoodh στην California

Sophia Loren, Penelope Cruz, Lou Doillon, Naomi Watts, Hilary Swank

2008 Patrick Demarchelier στη Σαγκάη, Κίνα

Maggie Cheung, Agyness Deane, Lily Donaldson, Du Juan, Doutzen Kroes, Catherine Mc Neil, Mo Wan Dan, Sasha Pivovarova, Coco Rocha, Caroline Trentini, Gemma Ward

2009 Peter Beard στη Abu Camp/Jack’s Camp, Μποτσουάνα

Daria Werbowy, Emanuela De Paula, Isabeli Fontana, Lara Stone, Rianne Ten Haken, Malgosia Bela, Mariacarla Boscono

2010 Terry Richardson στη Bahia, Βραζιλία

Daisy Lowe, Georgina Stojiljokovic, Rosie Huntington, Eniko Mihalik, Catherine McNeil, Ana Beatriz, Abbey Lee Kershaw, Marloes Horst, Lily Cole, Miranda Kerr, Gracie Carvalho

2011 Karl Lagerfeld στο Παρίσι, Γαλλία

Bianca Balti, Eliza Sednaoui, Freja Beha Erichsen, Isabeli Fontana, Magdalena Frackowiak, Anja Rubik, Abbey Lee Kershaw, Lakshmi Menon, Heidi Mount, Erin Wasson, Natasha Poly, Lara Stone, Daria Werbowy, Iris Strubegger, Jeneil Williams, Baptiste Giabiconi, Sebastian Jondeau, Brad Kroenig, Garrett Negg, Jake Davis

2012 Mario Sorrenti in Murtoli, Corsica

Isabeli Fontana, Natasha Poly, Saskia De Brauw, Lara Stone, Joan Small, Guinevere Van Seenus, Malgosia Bela, Edita Vilkevictiute, Kate Moss, Milla Jovovich, Margareth Made, Rinko Kikuchi

2013 Steve McCurry στο Rio de Janeiro, Βραζιλία

Isabeli Fontana, Adriana Lima, Sonia Braga, Marisa Monte, Elisa Sednoui, Petra Nemcova, Hanna Ben Abdesslem, Liya Kebede, Karlie Kloss, Kyleigh Kuhn, Summer Rayne Oakes

2014 Εορτασμός της 50ής επετείου του Ημερολογίου στο Μιλάνο

1986 ημερολόγιο του Helmut Newton, στο Montecarlo και Chianti

Antonia Dell’Atte, Susie Bick, Betty Prado

2015 Steven Meisel στη Νέα Υόρκη ΗΠΑ

Karen Elson, Anna Ewers, Isabeli Fontana, Gigi Hadid, Candice Huffine, Adriana Lima, Sasha Luss, Cameron Russell, Joan Smalls, Natalia Vodianova, Raquel Zimmerman

2016 Annie Leibovitz στη Νέα Υόρκη ΗΠΑ

Yao Chen, Natalia Vodianova, Kathleen Kennedy, Agnes Gund and Sadie Rain Hope-Gund, Serena Williams, Fran Lebowitz, Mellody Hobson, Ava Duvernay, Tavi Gevinson, Shirin Neshat, Yoko Ono, Patti Smith, Amy Schumer

 

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.