Ο Άγιος Μερκούριος μέσα από τα μάτια των πρωταγωνιστών!

Η ημέρα διεξαγωγής του 4ου Athens Rally Sprint πλησιάζει και 7 σημαντικοί οδηγοί και συνοδηγοί, που έχουν αγωνιστεί πολλές φορές στην Ειδική Διαδρομή “Άγιος Μερκούριος”, μοιράζονται με το κοινό τη σημασία και τις αναμνήσεις που φέρνει στο νου τους η συγκεκριμένη διαδρομή!

Με αφορμή το 4ο Athens Rally Sprint, που θα διεξαχθεί το Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου στην Ειδική Διαδρομή “Άγιος Μερκούριος” μήκους 15 χιλιομέτρων, με κατεύθυνση από τα Βασιλικά Κτήματα προς τη Μαλακάσα, 7 κορυφαίοι οδηγοί και συνοδηγοί που έχουν γνωρίσει από πρώτο χέρι τη μαγεία της συγκεκριμένης διαδρομής, μοιράζονται τις αναμνήσεις και σκέψεις τους.

Οι καταξιωμένοι οδηγοί “Ιαβέρης” (κατά κόσμον Τάσος Μαρκουΐζος), Λεωνίδας Κύρκος, “Στρατισίνο” (κατά κόσμον Στράτης Χατζηπαναγιώτου), Νίκος Τσάδαρης καθώς επίσης και κορυφαίοι συνοδηγοί όπως οι Κώστας Στεφανής, “El-Em” (κατά κόσμον Λώρης Μελετόπουλος) και Γιάννης Σταυρόπουλος, απαντούν με προθυμία, αλλά και νοσταλγία, στο ερώτημα “Τι σημαίνει για εσάς η Ειδική Διαδρομή Άγιος Μερκούριος;”.

Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε τις απαντήσεις τους!

“Ιαβέρης” (Τάσος Μαρκουΐζος)

“Όσον αφορά στην ασφάλτινη εκδοχή που περιλαμβάνεται στα ελληνικά ράλλυ των τελευταίων δεκαετιών, νομίζω πως όλες οι γενιές οδηγών, από τη δική μου έως την σημερινή, έχουν πολλές εμπειρίες. Είναι μια διαδρομή που τα έχει όλα, με ποικιλία που θυμίζει τον Χολομώντα στη Θεσσαλονίκη. Προσωπικά, θυμάμαι νοσταλγικά τη χωμάτινη εκδοχή της διαδρομής, με τη φορά που θα πραγματοποιηθεί και το Athens Rally Sprint, που αποτελούσε την εναρκτήρια ειδική διαδρομή του Ράλλυ Ακρόπολις στα μέσα της δεκαετίας του ’70 και ονομαζόταν Δεκέλεια. Μια άλλη εκδοχή της διαδρομής, ξεκινούσε με άσφαλτο από τα Βασιλικά Κτήματα και στο ύψος του “Γιατρού”, έστριβε δεξιά και σε χωμάτινο πια τερέν, κατέληγε στις Αφίδνες μέσω της σημερινής Λίμνης Μπελέτσι με το χαρακτηριστικό άλμα. Ακριβώς σε αυτή τη διαδρομή, από το “Γιατρό” προς τις Αφίδνες, είχα μια εξαιρετική εμπειρία, όταν και βρέθηκα για αρκετές ώρες, συνοδηγός του Μπγιορν Βάλντεγκαρντ. Αυτό μου προσέφερε πολλές γνώσεις, μια ώθηση πενταετίας θα μπορούσα να πω, αφού βρέθηκα δίπλα στον κορυφαίο εκείνης της εποχής και έπειτα αξιοποίησα αυτές τις γνώσεις στη δική μου οδήγηση. Θυμάμαι επίσης, πως ο Βάλντεγκαρντ δοκίμαζε στη μικτή διαδρομή τόσο με racing όσο και με τρακτερωτά ελαστικά, ώστε να δει τις διαφορές στο χρόνο. Εντέλει και επειδή το χώμα ήταν πολύ καλό, επέλεξε στον αγώνα τα racing και δημιούργησε διαφορά της τάξης των 30 δευτερολέπτων!”

Λεωνίδας Κύρκος

“Πρόκειται την πρώτη ειδική διαδρομή που έχω κάνει, αφού συμπεριλαμβανόταν στο πρώτο μου ράλλυ, με Opel Kadett. Είναι μια πάρα πολύ τεχνική και γρήγορη διαδρομή που περιλαμβάνει τα πάντα. Από τον Άγιο Μερκούριο έχουμε καλές αναμνήσεις, καθώς έχουμε συμμετάσχει σε πολλούς αγώνες και με πολλούς καλούς αντιπάλους όπως οι “Τζίγκερ”, “Στρατισίνο”, Αγγλούπας, Καλεμτζάκης και “Λεωνίδας”. Έχουμε αγωνιστεί στη διαδρομή και με τις δύο κατευθύνσεις, ενώ θεωρώ πως είναι η αγαπημένη ειδικών των οδηγών ράλλυ της Αττικής, αφού είναι η καλύτερη ασφάλτινη διαδρομή σε Αττική και Βοιωτία. Φυσικά έχω και ορισμένες ξεχωριστές αναμνήσεις. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια χρονιά που συμμετείχαμε με τον Κώστα Στεφανή με Opel Ascona και είχαμε έντονο συναγωνισμό με οδηγούς όπως οι “Στρατισίνο” και Αγγλούπας, όταν στην πρώτη μόλις στροφή βρεθήκαμε στο συρματόπλεγμα, καθώς τα ελαστικά ήταν κρύα και το φρενάρισμα δεν απέδωσε. Τότε αγχώθηκα πολύ καθώς θεώρησα πως καταστράφηκαν όλα, όμως σύντομα επιστρέψαμε στο δρόμο. Θυμάμαι πως ο Κώστας τότε μου διάβαζε με τρόπο ώστε να κινούμαι πιο προσεκτικά, όμως εγώ δεν τον άκουγα και είχα το γκάζι διαρκώς στο πάτωμα. Τελικά ο χρόνος μας ήταν αντίστοιχος με του Στράτη, οπότε δε χάσαμε το προβάδισμα. Αντίστοιχα, στο δεύτερο σκέλος του ίδιου αγώνα και ενώ βρισκόμασταν στην μεγάλη ευθεία, είδαμε πως διέσχιζαν το δρόμο κατσίκια. Δεν χάσαμε εντέλει χρόνο, αλλά ακόμη θυμάμαι τον απαθή τρόπο που μας κοίταξε ένα κατσίκι προτού περάσει απέναντι και συνεχίσει ο καθένας την πορεία του.”

Κώστας Στεφανής

“Για την ειδική αυτή θα αρχίσω από την αφήγηση του φίλου και κουμπάρου μου Λεωνίδα Κύρκου: Λεωνίδα μου τράγος, τεράστιος τράγος ήταν ο τελευταίος που μας κοιτούσε με απάθεια και τελευταία στιγμή έφυγε και δεν ανέβηκε στο καπό της Ascona!!!

Πρόκειται για μια ειδική διαδρομή-θρύλο και για ‘μένα προσωπικά, με όποια φορά κι αν γίνεται, έχει μια ιδιαίτερη αξία. Την πρόλαβα χωμάτινη σε εκείνο το Φθινοπωρινό του 1975 με τον Ιαβέρη και την Ντόλυ και στο Ακρόπολις του ’76 με το Escort Twin Cam, όταν στις βραδινές δοκιμές καταλάβαμε ότι το μοτέρ δεν έπαιρνε τα πόδια του. Αλλά και στην συνέχεια ασφάλτινη, τότε που πλημμύρισε από επισκέπτες, χρονολογικά με Κύρκο, Jigger (Quattro και Lancia), Αγγλούπα και πάει λέγοντας. Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο για την ειδική Δεκέλεια ή Άγιος Μερκούριος ανάλογα με το σημείο εκκίνησης. Τεχνική, γρήγορη με εναλλαγές στο οδόστρωμα, υπέροχο φυσικό περιβάλλον και φυσικά ομηρικές μάχες με το χρονόμετρο. Μια από τις καλύτερες, ασφάλτινες πλέον, ειδικές διαδρομές επί Ευρωπαϊκού εδάφους.”

“Στρατισίνο” (Στράτης Χατζηπαναγιώτου) στη φωτό

“Αναμνήσεις…

Λεπτομέρεια η φορά μιας πολύ σημαντικής διαδρομής στην Αττική όπως ο Άγιος Μερκούρης. Είτε εκκινεί από τη Βαρυμπόμπη και τερματίζει στη Μαλακάσα, όπως μεθαύριο που την ξαναζούμε χάρη στην ΕΛΛΑΔΑ και στο ΔΣ της που διαθέτει και πείσμα, είτε με αντίθετη φορά, έχει την ομορφιά της και τις δυσκολίες της. Οι καλοί ξεχωρίζουν είτε έτσι, είτε αλλιώς. Δεν πρόκειται για διαδρομή της κλάσης, του επιπέδου αν προτιμάτε του Χολομώντα και της Φτέρης, αλλά αρέσει πολύ όντας στην Αττική, αλλά και όχι μόνο. Ο χαρακτήρας της προκύπτει μέσα από τον ανταγωνισμό που κρίνει το σπριντ σήμερα, αλλά και αγώνες και τίτλους το παρελθόν. Πρόκειται για μνημείο, για σημείο αναφοράς των αγώνων, πρόκειται για τον πόλο που καθιέρωσε τα ασφάλτινα Ράλλυ στη χώρα μας και αυτό λέει πολλά. Λείπουν σήμερα από τη ζωή μας γενικότερα σταθμοί, χώροι έμπνευσης και σημεία αναφοράς για τους νέους – στοιχείο που εξελίσσει την οργάνωση ακόμα ενός ράλλυ σπριντ στην άσφαλτο σε πολύ σημαντικό γεγονός. Εκδήλωση που τη χαίρονται τα πληρώματα, οι οργανωτές-οικοδεσπότες και οι θεατές όπου κι αν καθίσουν. Την κατηφοριά τη γνωρίσαμε με χώμα και τη ζήσαμε με άσφαλτο, όπως την απολαμβάνουμε σήμερα χάρη σε υπέροχους νέους οδηγούς που μας ξεπέρασαν και αυτό είναι πολύ σημαντικό για την ποιότητα του χώρου που υπηρετούμε.”

“El-Em” (Λώρης Μελετόπουλος)

“Μια ειδική διαδρομή-θρύλος στις παρυφές της πρωτεύουσας. Μαζί με τον Χολομώντα, το Καράβωμα και την Φτέρη, αποτελεί την ελίτ των ασφάλτινων Ε.Δ. της Ελλάδος. Το παλμαρέ της γράφει από αγώνα σπριντ, μέχρι αγώνα Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Υπάρχει άλλη τέτοια;  Καμιά σημασία δεν έχει η φορά που χρησιμοποιείται, διότι η οδηγική ομορφιά είναι ούτως ή άλλως εξασφαλισμένη. Η φορά που χρησιμοποιείται στο φετινό αγώνα έχει λιγότερη ανηφόρα, άρα κατ’ επέκταση είναι λίγο πιο ευχάριστη για τους αγωνιζόμενους με μικρά αυτοκίνητα. Ο Άγιος Μερκούριος είναι μία διαχρονική ειδική διαδρομή, η οποία περιλαμβάνει τα πάντα και από όλους έχει λείψει μία βραδινή έκδοση, σαν αυτές που κάναμε στο Παλάδιο της δεκαετίας του ’80. Ελπίζω να υπάρξει Οργανωτής που να το «τολμήσει» ξανά.”

Γιάννης Σταυρόπουλος

“Άγιος Μερκούριος: Η Ειδική Διαδρομή με τα πολλά περιθώρια

Όταν με το καλό ολοκληρώσεις την Ειδική Διαδρομή, το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι -αυθόρμητα- είναι ότι υπήρχαν ακόμα περιθώρια για να “γράψεις” έναν καλύτερο χρόνο, να σταματήσεις τα χρονόμετρα νωρίτερα.  Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει πρώτα να την «κερδίσεις» ψυχολογικά. Όταν θα «στηθείς» στην εκκίνηση, να είσαι έτοιμος να “διαβάσεις” με τον αέρα του νικητή. Να είναι τέτοιος ο τρόπος σου ώστε στο τέλος να είσαι σε θέση να βαθμολογήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό με «άριστα 10».  Αυτό βέβαια είναι κάτι που θα συναρτηθεί και με τον χρόνο που θα δείξουν τα ρολόγια, όταν τα χαμόγελα διαδεχτούν την κούραση. Την Ειδική Διαδρομή μπορούμε να τη χωρίσουμε σε τέσσερα σημεία. Όπως είναι η συγκεκριμένη φορά από την εκκίνηση μέχρι την κλειστή δεξιά στο γεφυράκι πριν από τις ευθείες. Από το γεφυράκι μέχρι του «Καλτσούνη», από του «Καλτσούνη» μέχρι το εικονοστάσι με την ταβέρνα δεξιά και από εκεί και κάτω μέχρι τον τερματισμό.  Το κάθε ένα από αυτά τα σημεία έχει διαφορετικό «γράψιμο» αλλά και τόνο στην εκφώνηση. Έτσι ακολουθώντας τα σταθερά σημάδια του δρόμου (όχι δηλαδή σημάδια από σπρέι ή οτιδήποτε άλλο έχουμε εμείς οριοθετήσει) καθοδηγούμε βάσει σημειώσεων τον οδηγό σε μια γρήγορη και σταθερή πορεία. Η γνώση, η εμπειρία και η σωστή αξιολόγηση της διαδρομής δίνουν ώθηση και σιγουριά στον οδηγό. Πρέπει λοιπόν πρώτα εμείς οι συνοδηγοί να χωρίσουμε τις φάσεις της διαδρομής στο μυαλό μας και να μεταδώσουμε την πληροφορία κατά τη διάρκεια του αγώνα με τον ακριβέστερο τρόπο, ότι π.χ. το σημείο αυτό είναι πολύ γρήγορο ή πολύ κλειστό με απανωτές στροφές, και πάνω εκεί να στηριχθεί ο ρυθμός. Υπάρχουν στην Ειδική σημεία που κάνουν τη διαφορά, θέλει λίγο ψάξιμο και όχι «μπούκες» στην αρχή γιατί η άσφαλτος είναι κοφτερή. Καλή επιτυχία!”

Νίκος Τσάδαρης

“Ο Άγιος Μερκούρης είναι για ‘μενα μια προέκταση της αυλής του σπιτιού μου, καθώς έχω μεγαλώσει σε απόσταση αναπνοής από αυτόν. Κι όμως, δεν κατάφερα ποτέ να τον μάθω απέξω, ειδικά το τμήμα από την είσοδο των ανακτόρων μέχρι το γεφυράκι στο Κατσιμίδι, γεγονός που με κάνει να έχω πάντα ανάγκη συνοδηγού. Όμως, ακόμα κι αν ξέρει κάποιος απέξω τη διαδρομή, ποτέ δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το τι πρόκειται να συναντήσει, καθώς η πρόσφυση αλλάζει σε πολλά σημεία και κυρίως σε αυτό που προανέφερα, αλλά και στο τμήμα από τον τοίχο του γιατρού, μέχρι την πρώτη κατηφορική αριστερή φουρκέτα. Κομβικά σημεία της ειδικής-ανεξαρτήτως φοράς- είναι το τμήμα από το κτίριο των Ευζώνων μέχρι την κλειστή αριστερή (Βαλσαμίδη) πριν το Κατσιμίδι, η στροφή στη μέση της ευθείας, η στροφή στο τέλος της ευθείας (Καλτσούνη) και η παρατεταμένη δεξιά λίγο μετά το εκκλησάκι του Αγίου Μερκουρίου προς Μαλακάσα. Μυστικό της ειδικής -κατά τη γνώμη μου- η δυνατότητα του πληρώματος να αλλάζει ρυθμό στα εναλλασσόμενα αργά και γρήγορα τμήματα της διαδρομής, ειδικά αν οι καιρικές συνθήκες είναι όπως αυτές του περασμένου Δεκέμβρη, στο σπριντ του ΕΛΛΑΔΑ.”