Pirelli: Με όνομα βαρύ και ιστορία
Ήδη από τα πρώτα στάδια, η Pirelli κατάλαβε για πρώτη φορά ότι οι αγώνες αποτελούσαν ένα μεγάλο μέρος του DNA της όπως και η τεχνολογία. Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1872 και με την αλλαγή του αιώνα έκανε το ντεμπούτο της στην κορυφαία βαθμίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού στον αγώνα του Susa-Moncenisio το 1905. Ένα χρόνο αργότερα ήρθε η πρώτη νίκη στον αγώνα Settimana Automobilistica στο Sanremo.
Το 1907, ο Πρίγκιπας Scipione Borghese και ο δημοσιογράφος Luigi Barzini οδήγησαν μία Itala στον εξουθενωτικό αγώνα Πεκίνο – Παρίσι. Άνυδρες έρημοι, πλημμυρισμένα περάσματα ποταμών, πυκνά δάση, γρήγορες χωμάτινες διαδρομές ακόμα και ετοιμόρροπες γέφυρες δεν πτόησαν το αυτοκίνητο και τα ελαστικά Pirelli. Φτάνοντας στο σημείο τερματισμού κάτω από τον πύργο του Eiffel, η διαφορά από τους αντιπάλους μετριόταν σε ημέρες. Μερικά χρόνια αφότου για πρώτη φορά ο ιδρυτής της εταιρείας Giovanni Battista Pirelli συνειδητοποίησε τη σημασία των αγώνων ως εργαλείου εξέλιξης για τα ελαστικά δρόμου – γεννήθηκε το διάσημο λογότυπο της Pirelli για τον αγώνα Νέα Υόρκη – Παρίσι. Η αγωνιστική ιστορία της εταιρείας ήταν ήδη σε εξέλιξη, ενώ σήμερα εξακολουθούν να γράφονται νέα κεφάλαια.
ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΗΜΕΡΕΣ. Οι χρονιές λίγο πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο έφεραν στην Pirelli μία σταθερή ροή επιτυχιών στο μηχανοκίνητο αθλητισμό: δύο Peugeot κυριάρχησαν στο Grand Prix του Automobile Club de France το 1913 με τα Ιταλικά ελαστικά. Την ίδια χρονιά, η Pirelli βρέθηκε επίσης στο προσκήνιο του όγδοου Targa Florio, με τον Felice Nazzaro να οδηγεί ένα αυτοκίνητο που έφερε το όνομά του. Σημειώθηκαν και άλλες επιτυχίες όπως στο Γαλλικό Grand Prix στο Le Mans, στην ανάβαση Mount Ventoux, και στο Coupe de l’Auto στη Boulogne-sur-Mer. Την ίδια δεκαετία, η Pirelli γνώρισε την επιτυχία και στο χώρο των δύο τροχών στα πλαίσια μιας άριστα οργανωμένης αγωνιστικής δραστηριότητας. Ωστόσο οι πραγματικά ένδοξες στιγμές ξεκίνησαν τη δεκαετία του 1920, με τη Monza να φιλοξενεί το πρώτο Grand Prix το 1922. Σε αυτή την πρόσφατα ολοκληρωμένη πίστα, τη νίκη πήρε ο Pietro Bordino μπροστά από το Nazzaro. Τα Fiat 804 τους ήταν ίδια, όπως και τα ελαστικά τους: Pirelli Superflex Cord. Το 1924, ξεκίνησε η διάσημη συνεργασία μεταξύ Pirelli και Alfa Romeo. Και αυτή προανήγγειλε το ξεκίνημα μιας κυριαρχίας στους αγώνες grand prix χάρη στη φαινομενικά αήττητη Alfa Romeo P2, αλλά και σε κάποιους τρομερά ταλαντούχους πρωταθλητές όπως οι Giuseppe Campari και Antonio Ascari. Ο αγώνας του 1925 στη Monza ορίστηκε ως το πρώτο grand prix του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος: και πάλι τον αγώνα κέρδισε η Alfa Romeo, αυτή τη φορά με τον Gastone Brilli-Peri και το ελαστικό Pirelli Superflex Cord, που σύντομα έγινε γνωστό ως το ‘ελαστικό της νίκης’.
ΚΑΤΑΚΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ. Η δεκαετία του 1930s ανήκε στον Tazio Nuvolari. Ο ‘ιπτάμενος Mantovan’ ήταν ήδη ένας λαμπρός πρεσβευτής για την Pirelli σε δύο τροχούς με μοτοσικλέτες Bianchi κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας, πριν κληρονομήσει μια εργοστασιακή Alfa Romeo 6C 1750 από τον εκλιπόντα Brilli-Peri. Ο Nuvolari την οδήγησε σε μία συναρπαστική νίκη στο 1930 Mille Miglia. Ήταν η εποχή που ο Nuvolari άρχισε να ‘χτίζει’ τη φήμη του: στο Mille Miglia, για παράδειγμα, σκόπιμα έσβησε τους προβολείς του κοντά στη Lake Garda τη νύχτα για να περάσει απαρατήρητος από τον team mate του Achille Varzi και να τον προσπεράσει. Στη συνέχεια, ο Nuvolari κέρδισε στη Monza και πάλι με ελαστικά Stella Bianca της Pirelli, ενώ το όνομά του γινόταν όλο και πιο γνωστό. Από την άλλη, η Pirelli απολάμβανε παρόμοια επιτυχία και με τις μοτοσικλέτες. Το Pirelli Monocord κέρδιζε σταθερά από τη μέση της δεκαετίας του 1930 χάρη σε αναβάτες όπως οι Piero Taruffi, ένας ακόμα πρωταθλητής ο οποίος έμελλε να σημειώσει επιτυχίες με δύο και τέσσερις τροχούς.
Η ΔΟΞΑ. Η δεκαετία του 1950 ήταν αυτή που πραγματικά σηματοδότησε το ξεκίνημα της Formula 1. Τα τέσσερα πρώτα παγκόσμια πρωταθλήματα κατέκτησε η Pirelli: ξεκινώντας το 1950 με τον Giuseppe Farina και την Alfa Romeo, με ελαστικά Stella Bianca τα οποία στη συνέχεια τροποποιήθηκαν και μετονομάστηκαν σε Stelvio. Το 1951 ο θρυλικός οδηγός Juan Manuel Fangio πήρε τον πρώτο του τίτλο με Alfa Romeo και ελαστικά Cinturato, με τα οποία κατέκτησε επίσης το πρωτάθλημα η Ferrari του Alberto Ascari, το 1952 και 1953. Η Pirelli όμως έβλεπε με όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον τα αγωνιστικά αυτοκίνητα που έμοιαζαν περισσότερο με αυτοκίνητα δρόμου, για τα οποία δημιουργούσε ελαστικά υπερυψηλών επιδόσεων κατάλληλα για ποικίλες διαφορετικές χρήσεις.
Το 1954, η Pirelli κέρδισε το Le Mans με τη Ferrari 375MM και οδηγούς τους Froilan Gonzalez και Maurice Trintignant. Τρία χρόνια αργότερα, η Maserati 450S με ελαστικά Pirelli θριάμβευσε στα χέρια των Fangio και Jean Behra στο Sebring 12 Hours. Στο τέλος της ίδιας χρονιάς, ο Αργεντινός πρωταθλητής πήρε τον πέμπτο του τίτλο στη F1, οδηγώντας μία Maserati εξοπλισμένη με ελαστικά Pirelli. Τότε τελείωσε η πρώτη θητεία της Pirelli στους αγώνες grand prix.
ΝΕΟΙ ΤΟΜΕΙΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ. Οι αγώνες, ως το απόλυτο εργαστήριο έρευνας & εξέλιξης για αυτοκίνητα δρόμου σύμφωνα με την Pirelli – βρήκαν νέο πεδίο δραστηριοτήτων τη δεκαετία του 1970 με τα πρωταθλήματα ράλι. Το P7, το πρώτο ελαστικό χαμηλού προφίλ της Pirelli, και το P Zero – το οποίο έμελλε να δημιουργήσει μία ολόκληρη οικογένεια ελαστικών υπερυψηλών επιδόσεων (UHP), και εξακολουθεί να φέρει το ίδιο όνομα – σημείωσαν εκατοντάδες εθνικές και διεθνείς επιτυχίες, ακόμα και σε επίπεδο παγκοσμίου πρωταθλήματος.
Ξεκινώντας από το Ράλι Πολωνίας, το οποίο γεννήθηκε το 1973 από το Fiat 124 Abarth των Achim Warmbold και Jean Todt, μέχρι τον παγκόσμιο τίτλο του 2003 από το Subaru Impreza των Petter Solberg και Phil Mills, γράφτηκε μία ιστορία πλούσια σε επιτυχίες για την Pirelli σε ποικίλες αγωνιστικές δραστηριότητες. Αρκετές ήταν οι νίκες που έγραψαν ιστορία, όπως αυτές του Sandro Munari με τη Lancia Stratos σε δύο ράλι Monte Carlo τη δεκαετία του 1970, καθώς και του Markku Alen με τη Lancia 037 το 1983 και 1984 στη γρήγορη άσφαλτο του περιβόητου Tour de Corse. Εκεί προστέθηκε το 2008 ένας ακόμα τίτλος που κατέκτησε ο εννέα φορές παγκόσμιος πρωταθλητής Sebastien Loeb for Citroen, μαζί και αμέτρητες ακόμα νίκες με Ιταλούς οδηγούς ράλι, όχι μόνο σε εθνικούς αγώνες αλλά και στο υψηλότερο επίπεδο: όπως οι Franco Cunico και Piero Liatti, που κέρδισαν το παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Sanremo Rally το 1993 και 1995 αντίστοιχα.
Όμως λέγοντας διαφορετικούς τομείς δεν εννοούμε μόνο τα ράλι και επιτυχίες σε αγωνιστικές πίστες. Τις δεκαετίες του 1970 και 1980 έγινες κάποιες τεράστιες μεταμορφώσεις στην αγορά μοτοσικλετών. Η εμπλοκή της Pirelli στους αγώνες των δύο τροχών πήρε νέα κατεύθυνση με τις κατηγορίες motocross, enduro και cross-country, και με τη συμμετοχή όλο και περισσοτέρων ομάδων και αναβατών.
ΑΠΟ ΤΟ 2000 ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. Με τη χαραυγή του νέου αιώνα αυξήθηκε περαιτέρω η εμπλοκή της Pirelli στο μηχανοκίνητο αθλητισμό σε όλο τον κόσμο. Από το 2004, ξεκίνησε η παρουσία της Ιταλικής φίρμας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Superbike: μια σχέση που θα συνεχιστεί τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 2018, πετυχαίνοντας ρεκόρ διάρκειας συνεργασίας στο μηχανοκίνητο αθλητισμό. Και αυτή η σχέση υπογραμμίζει το συνδετικό κρίκο και τη μεταφορά τεχνολογιών μεταξύ αγωνιστικών και προϊόντων δρόμου που ανέκαθεν χαρακτήριζε την εμπλοκή της Pirelli. Το σλόγκαν ‘πουλάμε αυτά που τρέχουμε, τρέχουμε με αυτά που πουλάμε’ είναι το διαβατήριο και πρωταρχικό στοιχείο της παρουσίας της of Pirelli στους αγώνες μοτοσικλετών. Τα ελαστικά Diablo που χρησιμοποιούνται στην κορυφαία αγωνιστική κατηγορία των Superbike και τα Diablo Supercorsa SC αντίστοιχα στις κατηγορίες Supersport, Superstock 600, 1000 και το Ευρωπαϊκό Junior Cup έχουν αναδείξει αυτά τα προϊόντα σε αδιαμφισβήτητους ηγέτες της αγοράς.
Όμως ο νέος αιώνας σηματοδότησε και μία νέα κατεύθυνση στη Formula 1. Η Pirelli επέστρεψε στη F1 τη δεκαετία του 1980, πετυχαίνοντας αρκετές σημαντικές νίκες όπως η νίκη του Nelson Piquet στο Γαλλικό Grand Prix το 1985 και ο θρίαμβος του Gerhard Berger στο Μεξικό το 1986. Το ελαστικό F1 την εποχή εκείνη ήταν το P7, ένα όνομα ήδη στενά συνδεδεμένο με τους αγώνες. Με το P7, ο Ayrton Senna έκανε το ντεμπούτο του στη Formula 1 το 1984, οδηγώντας για την Toleman. Τότε, η Pirelli ήταν προμηθευτής ελαστικών σε ομάδες όπως η Lotus, Brabham, Arrows, Osella, Fittipaldi και Minardi. Με τη μετάβαση στη δεκαετία του 1990, η όλο και πιο ανταγωνιστική ομάδα της Benetton προσήλθε στην οικογένεια Pirelli και με το ελαστικό Pirelli P Zero ο Michael Schumacher ξεκίνησε το δεύτερο grand prix της ένδοξης καριέρας του στη Monza, το 1991. Την ίδια χρονιά, ο Piquet οδήγησε στη νίκη μία Benetton με ελαστικά P Zero, στον Καναδά. Η Pirelli αποχώρησε από τη Formula 1 στο τέλος της σεζόν για να επικεντρωθεί σε άλλες σειρές όπως το πρωτάθλημα IMSA στην Αμερική, κερδίζοντας το 1995 με τη Ferrari 333 SP, κάτι που επανέλαβε την επόμενη χρονιά με τη Riley & Scott και οδηγό τον Wayne Taylor.
Η επιστροφή της Pirelli στη Formula 1 ανακοινώθηκε το 2010. Την επόμενη χρονιά η Ιταλική φίρμα αγωνιζόταν ήδη με τη νέα γκάμα P Zero με κύριο χαρακτηριστικό έξι χρωματικές σημάνσεις στο πλευρό: τέσσερις για να δηλώσουν διαφορετικές εκδόσεις slick, και την πράσινη και μπλε να χαρακτηρίζουν την ενδιάμεση και την full wet γόμα. Από το 2016 προστέθηκε η μωβ σήμανση, για το ultrasoft ελαστικό, που έγινε το πιο μαλακό της γκάμας. Το 2017, ξεκινά η τρίτη από τις τρεις τριετείς συμβάσεις προμήθειας ελαστικών της Pirelli, και ο στόχος αλλάζει και πάλι με το λανσάρισμα νέων και φαρδύτερων ελαστικών σύμφωνα με τους τελευταίους κανονισμούς που υπαγορεύουν αυξημένη αεροδυναμική πίεση. Τα ελαστικά γίνονται κατά 25% φαρδύτερα συγκριτικά με τις προηγούμενες χρονιές, με στόχο την αύξηση της επιφάνειας επαφής και των ταχυτήτων στριψίματος, που θα είναι πολύ πιο γρήγορες της φετινή σεζόν.
Όπως όλα δείχνουν, το μέλλον έχει ήδη ξεκινήσει …
