Η αναβίωση του Ιστορικού Ράλλυ Ακρόπολις το 2022 πέρασε στο «πάνθεον»

By  |  0 Comments

Μετά από δύο δεκαετίες, και έξι χρόνια απουσίας, το Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις μόλις επέστρεψε -με τον τερματισμό στο Ζάππειο- στο πάνθεον του εικοσαετούς του παρελθόντος, το οποίο και αυτό με τη σειρά του εκκρέει από τη δόξα ενός από τους σπουδαιότερους αγώνες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλλυ: του θρυλικού Ράλλυ Ακρόπολις.

Το 16ο Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις αποτέλεσε την ιδανική ευκαιρία για να ξυπνήσουν αυτές οι μνήμες, καθώς το περασμένο διήμερο (4-5 Ιουνίου) τα βουνά της Στερεάς Ελλάδας πλημμύρισαν από τους ήχους τον κινητήρων ορισμένων «θρυλικών» αγωνιστικών αυτοκινήτων, τα οποία έγραψαν ιστορία και στο «δικό μας» Ράλλυ Ακρόπολις τις περασμένες δεκαετίες. Τα διπλά καρμπιρατέρ άνοιξαν και πάλι, με πληρώματα που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία.

Στο πέρασμα των δεκαετιών. Η Φαμπρίτσια Πονς ως συνοδηγός της Μισέλ Μουτόν (αριστερά) όταν κέρδισαν το Ράλλυ Ακρόπολις το 1982, και του «Lucky» στη νίκη τους με τη Lancia 037 στο Ιστορικό Ακρόπολις το 2014.

20 χρόνια ιστορίας
Φέτος συμπληρώνονται 20 χρόνια από τη διεξαγωγή του 1ου Ιστορικού Ράλλυ Ακρόπολις. Το 2002 διοργανώθηκε για πρώτη φορά το «Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις και Ράλι Αντίκα», με τη συμμετοχή 61 πληρωμάτων, τα οποία μέσα σε τρεις ημέρες κάλυψαν περισσότερα από 1.000 χιλιόμετρα, περνώντας από 11 ειδικές.

Ο στόχος εκείνης, της πρώτης διοργάνωσης, ήταν τα αγωνιστικά να ξαναπεράσουν από μέρη από τα οποία δεκαετίες πριν το «Ακρόπολις» άφηνε το στίγμα του, όμως πλέον δεν αποτελούν προορισμούς του αγώνα. Περιοχές όπως το Λεβίδι, η Βυτίνα, η Αρχαία Ολυμπία, τα Καλάβρυτα, αλλά και η Αράχωβα, οι Δελφοί και ο Ελικώνας.

Οχήματα μιας άλλης εποχής, αγωνιστικά τα οποία κυριαρχούν τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, κάποια ακόμα παλαιότερα, ξύπνησαν μνήμες, συνεχίζοντας να γράφουν το «libro d’ oro» του μηχανοκίνητου αθλητισμού στη χώρα μας.

Ο θρυλικός, εκλιπόντας Ove Andersson στο 4ο Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις, το 2005

Ο σπόρος είχε πέσει και η θερμή ανταπόκριση όλων των εμπλεκόμενων αποτέλεσε το ιδανικό «λίπασμα», προκειμένου το «Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις» να καθιερωθεί στη συνείδηση όλων. Δίχως να διεκδικεί «δάφνες» από τον σύγχρονο αγώνα, ερχόταν να μας θυμίσει ότι το motorsport δεν είναι απαραιτήτως 300 ίπποι (ή και περισσότεροι) σε μια σύγχρονη τετρακίνητη κατασκευή, αλλά έχει πολύ βαθύτερες ρίζες.

Κοινό χαρακτηριστικό όλων όσοι συμμετείχαν είτε στην κατηγορία Sporting, είτε στην Regularity, ήταν ένα: σεβασμός στον αντίπαλο και το ίδιο το σπορ. Η σκιά του Ιερού Βράχου της Ακρόπολις, απ’ όπου παραδοσιακά εκκινούσαν τα πληρώματα και των δύο κατηγοριών, δεν επέτρεπε ποτέ κάτι λιγότερο. Η Ακρόπολη αποτελεί σημείο αναφοράς του ελληνισμού, της Ελλάδας. Και στη θέα της και μόνο, το μυαλό ταξιδεύει στην εποχή που το «ευ αγωνίζεσθαι» ήταν η αρχή και το τέλος κάθε αθλητικής δραστηριότητας.

Οι σπουδαίοι, και αξέχαστοι, Γιώργος Ραπτόπουλος (αριστερά) και Νίκος Καπετανάκης

Κι αν για κάτι έχει να υπερηφανεύεται το Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις, είναι ότι στο πέρασμα των χρόνων δεν αλλοιώθηκε ο χαρακτήρας του. Τουναντίον, διατήρησε όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που το κάνουν να ξεχωρίζει για τη μοναδικότητά του. Και παρέμεινε ελκυστικός αγώνας για όλους, πολύ απλά διότι θυμίζει εκείνες τις παλιές εποχές, όταν τα φορτηγάκια του σέρβις περίμεναν στην άκρη του δρόμου τα πληρώματα για να κάνουν τις απαραίτητες επισκευές και αλλαγές στα αυτοκίνητα.

Γεγονός αποτελεί, ωστόσο, ότι στο πέρασμα αυτής της δεκαετίας, υπήρξαν και στιγμές κατά τις οποίες το Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις βρέθηκε σε εξαιρετικά δυσχερή θέση. Η χώρα μπήκε σε μια δεινή οικονομική κατάσταση, η οποία δεν θα μπορούσε να μην επηρεάσει και το Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις. Δίχως να χάσει τον χαρακτήρα του, ο αγώνας απώλεσε μέρος της αίγλης του, όμως ήταν πάντοτε «εδώ», ορισμένες χρονιές με τη στήριξη των αγωνιζόμενων μόνο της κατηγορίας Regularity.

Ο Αλυτάρχης του φετινού 16ου Ιστορικού Ράλλυ Ακρόπολις, Γιάννης Κέπετζης (δεξιά), με τους Τάσο και Μαρίνα Γεμενή.

Παρά την καλή προετοιμασία του αγώνα από πλευράς διαδρομών και κανονισμών και στελέχωσης, ο αγώνας του 2010 δεν διεξήχθη ποτέ, εξαιτίας της δύσκολης οικονομικής κατάστασης της χώρας και της αδυναμίας να βρεθούν σημαντικοί οικονομικοί υποστηρικτές για να συνδράμουν και να εξασφαλίσουν το υψηλό επίπεδο της οργάνωσης. Αντίστοιχα και την τετραετία 2017-2020, ο αγώνας δεν διεξήχθη, εξαιτίας των εξαιρετικά δύσκολων συγκυριών τόσο σε εγχώριο όσο και σε διεθνές επίπεδο.

Όμως φέτος, με την πολύτιμη υποστήριξη των 142 πληρωμάτων και -για πρώτη φορά- των (13) αναβατών μοτοσικλέτας που δήλωσαν συμμετοχή, με τη βοήθεια όλων όσων εργάστηκαν σκληρά τους τελευταίους μήνες, άπαντες εκ των οποίων η ΟΜΑΕ ευχαριστεί θερμά, ο αγώνας επέστρεψε. Και επέστρεψε για να μείνει.

Ένα θρυλικό αυτοκίνητο σε έναν θρυλικό αγώνα. Οι Robert Neyret με συνοδηγό την κα Marie France Neryet, με τη Citroen DS21 του 1966 στο 10o Ιστορικό Regularity Ράλλυ Ακρόπολις του 2011

Τα τελευταία χρόνια, το Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις προσμετρά ως προκριματικός στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα FIA Trophy for Historic Regularity Rallies – και το ίδιο συνέβη και με το φετινό το 16ο Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις, που συγκέντρωσε 8 συμμετοχές από το εξωτερικό. Παράλληλα, το φετινό ΙΡΑ ήταν υποψήφιος αγώνας (candidate event) για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ράλλυ Ιστορικών αυτοκινήτων, με σκοπό την ένταξή του στο πρόγραμμα της νέας αγωνιστικής χρονιάς. Ραντεβού το 2023, λοιπόν!

Ο αείμνηστος Νίκος Γραμματικόπουλος ”τραβάει” ένα πλάνο (πάνω) και ο πρόσφατα εκλιπόντας Πάνος Στεργιάκης σε κοντρόλ του Ιστορικού Ράλλυ Ακρόπολις (κάτω). Στη μνήμη τους…

Η «χρυσή βίβλος» των νικητών του Ιστορικού Ράλλυ Ακρόπολις

2002
Sporting: Κωνσταντίνος Αποστόλου-Σάκης Μπέλας – Αudi 80 GTE/1975
Regularity: Σπύρος Τζώρτζογλου-Αλίκη Παπαγιάννη – Morgan/1968

2003
Sporting: Φραγκίσκος Σταφυλοπάτης-Πολ Μπρέις – Porsche 911 R.S/1973
Regularity: Γιάννης Κατσαούνης-Αλέξανδρος Δρουλίσκος – Ford Mustang Shelby 350/1965

2004
Sporting: Γιάρι Λάακσονεν-Γιάρι Κρίστερι – Volvo 142S/1968
Regularity: Γιώργος Ιωαννίδης-Ευάγγελος Γιαννακός – Leyland Motors Mini MK II/1975

2005
Sporting: Γιάρι Λάακσονεν-Γιάρι Κρίστερι – Volvo 142S/1968
Regularity: Κώστας Κοντούζογλου-Μάριος Ηλιού – Porsche 911 Targa/1971

2006
Sporting: Αλέξανδρος Κίκιζας–Σταύρος Κίκιζας – Ford Escort RS 1600/1972
Regularity: Στέλιος Βανέζος-Γιώργος Κοτζαμάνης – MG B Roadster/1973

2007
Sporting: Μάρκο Μπιανκίνι – Εμανουέλε Μπαλντατσίνι – Lancia Stratos HF/1974
Regularity: Ραφαέλε Ραϊμόντ – Μάρκο Μαρία Καλεγκάρι – Porche 356/1958

Γιώργος και Διονύσης Λιβέρης με τα πολλά έπαθλα από το Ιστορικό Ακρόπολις του 2007

2008
Sporting: Μάρκο Μπιανκίνι – Εμανουέλε Μπαλντατσίνι – Lancia Stratos HF/1974
Regularity: Στέλιος Βανέζος-Γιώργος Κοτζαμάνης – MG B Roadster/1973

2009
Sporting: Βασίλης Βελάνης-Γιάννης Βελάνης – Ford Escort RS 1600/1974
Regularity: Σταύρος Στάυρου-Κυριάκος Χριστοδούλου – Ford Escort/1976

2011
Sporting: Μάρκο Μπιανκίνι – Εμανουέλε Μπαλντατσίνι – Lancia 037/1984 (άσφαλτος)
Κωνσταντίνος Πίτσος-Στέλιος Καραπαπάζης – Toyota Celica 2000GT Rally/1979 (χώμα)
Regularity: Απόστολος Παπανίκος-Αριστοτέλης Γεωργίου – Triumph GT6/1969

2012
Sporting: «Πέντρο»-Στέφανο Τσιρίλο – Lancia 037/1984
Regularity: Ιάσων Φωτόπουλος-Αριστοτέλης Γεωργίου – Alfa Romeo GT Veloce 2000/1972

2013
Sporting: –
Regularity: Ιάσων Φωτόπουλος-Αριστοτέλης Γεωργίου – Alfa Romeo GT Veloce 2000/1972

2014
Sporting: «Lucky» – Φαμπρίτσια Πονς – Lancia 037/983
Regularity: Γιάννης Κατσαούνης-Μαθίος Μανσόλας – Porsche 911 2.0/1965

2015
Sporting: «Πέντρο» – Εμανουέλε Μπαλντατσίνι – Lancia Delta Integrale 16V/1990
Regularity: Σπύρος Μουστάκας-Νίκος Μουστάκας – Alfa Romeo Alfasud/1978

2021
Sporting: –
Regularity: Κριστιάν Κρουσιφίξ – Αντόνιο Καλντέιρα – Porsche 911 S/1985

2022
Sporting: Πίτσος – Καραπαπάζης – Ford Sierra Cosworth 4×4
Regularity: Χατζηκωνσταντίνου – Δημακαρέας – VW Golf 2

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.