Επέτειος 70 ετών για την Alfa Romeo Giulietta
Παρουσιάστηκε στις 20 Απριλίου 1955 στην Έκθεση Αυτοκινήτου του Τορίνο. Η Giulietta Berlina σηματοδότησε την οριστική μετάβαση της Alfa Romeo στη βιομηχανική παραγωγή, φέρνοντας στυλ και σπορ τεχνολογία στην καθημερινή ζωή των Ιταλών και όχι μόνον!
Με περισσότερα από 130.000 μοντέλα που κατασκευάστηκαν μεταξύ 1955 και 1964, η Giulietta Berlina επαναπροσδιόρισε την έννοια του αυτοκινήτου της κατηγορίας, δημιουργώντας ουσιαστικά την premium κατηγορία υψηλών επιδόσεων.
Εξοπλισμένη με πρωτοποριακές λύσεις για την εποχή, συμπεριλαμβανομένου ενός κινητήρα αλουμινίου 1290 κ.εκ. με διπλό εκκεντροφόρο, η Giulietta ήταν το πρώτο σεντάν μαζικής παραγωγής με αυτά τα μηχανικά χαρακτηριστικά.
Αποτελώντας εικόνα της ιταλικής ποπ κουλτούρας, η Giulietta έκανε εμφανίσεις σε cult ταινίες όπως το “Opiate ’67” του Dino Risi, εμφανίστηκε στο πρώτο εξώφυλλο του περιοδικού Quattroruote τον Φεβρουάριο του 1956 και τιμήθηκε από μεγάλα αστέρια όπως η Giulietta Masina.
Στις 20 Απριλίου 1955, στην Έκθεση Αυτοκινήτου του Τορίνο, η Alfa Romeo παρουσίασε τη Giulietta Berlina, ένα όχημα που επρόκειτο να αλλάξει για πάντα την ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία. Κομψή, τεχνολογικά προηγμένη, προσιτή και σπορ, η Giulietta Berlina ενσάρκωνε το όνειρο μιας ολόκληρης γενιάς και εξελίχθηκε σε σύμβολο της οικονομικής άνθησης της Ιταλίας. Ακριβώς 70 χρόνια μετά, το Stellantis Heritage και η Alfa Romeo αποτίουν φόρο τιμής σε ένα μοντέλο που σηματοδότησε την οριστική μετάβαση από την παραγωγή κατά παραγγελία στη βιομηχανική παραγωγή. Όλα ξεκίνησαν με το μοντέλο 1900, αλλά η Giulietta οδήγησε την Alfa Romeo στο μέλλον, μεταφέροντας την τεχνική δεξιοτεχνία της μάρκας σε βιομηχανικό επίπεδο.
Ο Roberto Giolito, Επικεφαλής του Heritage Stellantis, δήλωσε: “Η Giulietta Berlina έφερε το σπορ DNA της Alfa Romeo στην καθημερινή ζωή των Ιταλών, φέρνοντας τις επιθυμίες σε προσιτή τιμή για μια αναδυόμενη μεσαία τάξη. Αυτό το μοντέλο κατάφερε να συνδυάσει το κύρος των σπορ οχημάτων με τη λειτουργικότητα ενός οικογενειακού αυτοκινήτου, καθιερώνοντας τον εαυτό του ως σύμβολο προόδου και αναγέννησης στη μεταπολεμική Ιταλία.”
Στις αρχές της δεκαετίας του ’50, η Alfa Romeo—νωπή από την κατάκτηση δύο συνεχόμενων τίτλων της Formula 1 με την Alfetta που οδηγούσε ο Farina το 1950 και ο Fangio το 1951—ένιωσε την ανάγκη να επεκτείνει την παραγωγή της και να απευθυνθεί σε ευρύτερο κοινό διατηρώντας παράλληλα το στυλ, την τεχνολογία και τις υψηλές επιδόσεις της. Με αυτό το σκεπτικό γεννήθηκε η Giulietta: ένα συμπαγές, μοντέρνο και προσιτό αυτοκίνητο που μπορούσε να διατηρήσει το ανταγωνιστικό και εκλεπτυσμένο πνεύμα των οχημάτων της μάρκας. Ωστόσο, ήταν η Giulietta Sprint coupé, και όχι το σεντάν, που έκανε ντεμπούτο πρώτη στην Έκθεση Αυτοκινήτου του Τορίνο το 1954. Σχεδιασμένη από τον Franco Scaglione για τον Bertone, η Sprint—ένα κόμπακτ κουπέ υψηλών επιδόσεων με κινητήρα κάτω των 1500 κ.εκ.—έλαβε ιδιαίτερα θετική υποδοχή. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο ίδιος σχεδιαστής δημιούργησε την “2000 Sportiva” της ίδιας περιόδου, την μεταγενέστερη “Giulietta Sprint Speciale”, και την απίστευτη “33 Stradale” του 1967. Μετά την επιτυχία της 1900, η Alfa Romeo παρουσίασε ένα μικρότερο κουπέ με καλύτερες επιδόσεις στην Έκθεση Αυτοκινήτου του Τορίνο το 1954. Αυτό θα σηματοδοτούσε το ντεμπούτο της μάρκας στην compact κατηγορία—κινητήρες κάτω των 1500 κ.εκ.—και θα ήταν η πρώτη φορά που ένα κουπέ παρουσιαζόταν πριν από ένα σεντάν.
Η Alfa Romeo χρησιμοποίησε τη γοητεία και τη σπορ φύση της Sprint για να δημιουργήσει ενθουσιασμό για την άφιξη της Giulietta Berlina, που θα κυκλοφορούσε τον επόμενο χρόνο, και σχεδίαζε περιορισμένο αριθμό παραγωγής. Ωστόσο, η υποδοχή που έλαβε η Giulietta Sprint άλλαξε τα πάντα. Μετά την Έκθεση Αυτοκινήτου του Τορίνο, οι αντιπρόσωποι της Alfa Romeo κατακλύστηκαν από παραγγελίες και η Giulietta Sprint ήταν άμεση εμπορική επιτυχία, οδηγώντας την Alfa Romeo να επιταχύνει την ανάπτυξη του σεντάν. Έτσι, στις 20 Απριλίου 1955, η Giulietta Berlina έκανε το ντεμπούτο της, σηματοδοτώντας την πρώτη φορά που ένα τόσο ισχυρό compact μοντέλο παρουσιαζόταν ως οικογενειακό όχημα. Μετά την 1900, η εταιρεία με έδρα το Μιλάνο είχε αναπτύξει την έννοια ενός σπορ σεντάν κανονικού μεγέθους. Η Alfa Romeo το αποκαλούσε “το οικογενειακό αυτοκίνητο που κερδίζει αγώνες”. Ικανό να σπάει ρεκόρ στα χέρια απλών οδηγών και μελλοντικών πρωταθλητών, το σλόγκαν του δήλωνε ότι “το οδηγεί και η μαμά”. Έτσι, μια νέα εποχή ξεκίνησε και η Alfa Romeo ήταν πρωτοπόρος της έννοιας της “σπορ οδήγησης προσιτής σε όλους.”
Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι η Giulietta εφηύρε μια νέα κατηγορία οχημάτων 1300 κ.εκ. που επρόκειτο να γίνει ευρωπαϊκό πρότυπο. Ο σχεδιασμός αναπτύχθηκε από το Ufficio Stile Alfa Romeo και αναφέρεται σε στοιχεία της Sprint στο μπροστινό μέρος, προαναγγέλλοντας την αισθητική ταυτότητα της μελλοντικής γκάμας—αυτό που σήμερα αποκαλούμε “οικογενειακή αίσθηση”. Τεχνικά προηγμένη, η Giulietta χρησιμοποίησε υπερσύγχρονες λύσεις για την εποχή. Για παράδειγμα, υπήρχε ένας κινητήρας 1290 κ.εκ. με διπλό εκκεντροφόρο που απέδιδε 53 ίππους και έφτανε μέγιστη ταχύτητα 140 χλμ/ώρα, κάτι απίστευτο για την εποχή, χάρη στο χαμηλό βάρος των 870 κιλών. Ο εκλεπτυσμένος κινητήρας της Giulietta ήταν κατασκευασμένος από αλουμίνιο (απόλυτη πρωτιά για τον κόσμο της αυτοκίνησης) όπως και το κιβώτιο ταχυτήτων και το περίβλημα του διαφορικού. Τα χιτώνια των κυλίνδρων τοποθετούνταν με πίεση σε ειδικό χυτοσίδηρο. Το σύστημα βαλβίδων ήταν διπλού εκκεντροφόρου επικεφαλής (μοναδικό για την μικρή μονάδα ισχύος εκείνη την εποχή) ενώ ο στροφαλοφόρος άξονας ήταν τοποθετημένος σε πέντε έδρανα.
Το αυτοκίνητο με πίσω κίνηση ξεχώριζε επίσης για τον επιλογέα ταχυτήτων στο τιμόνι (ο επιλογέας κάτω έγινε διαθέσιμος το 1957) και το χειρόφρενο που βρισκόταν κάτω από το ταμπλό στα αριστερά του τιμονιού. Η μπροστινή ανάρτηση ήταν επίσης ανεξάρτητη με σπειροειδή ελατήρια, ψαλίδια και ράβδο σταθεροποίησης. Η πίσω ανάρτηση ήταν ανεξάρτητη με σπειροειδή ελατήρια. Η πέδηση εξασφαλιζόταν από τέσσερα ταμπούρα που παράγονταν με ειδική διαδικασία χύτευσης της Alfa Romeo.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η παραγωγή της Giulietta Berlina σηματοδότησε επίσης μια καμπή για την Alfa Romeo. Αν και η μαζική παραγωγή ξεκίνησε με την 1900, η Giulietta ήταν το όχημα που μετέτρεψε το εργοστάσιο του Portello σε ένα σύγχρονο εργοστάσιο. Στις αρχές της δεκαετίας του ’50, το εργοστάσιο του Μιλάνου ήταν ακόμη διαμορφωμένο για παραγωγή κατά παραγγελία, ανίκανο να παράγει περισσότερα από 50 οχήματα την ημέρα. Με τη Giulietta, και τις παρεμβάσεις του Αυστριακού μηχανικού Rudolf Hruska, η διαδικασία επανασχεδιάστηκε: δημιουργήθηκαν νέες γραμμές συναρμολόγησης, η ροή εργασίας αναδιοργανώθηκε και οι φάσεις παραγωγής απλοποιήθηκαν. Σε λίγα μόνο χρόνια, το Portello ήταν σε θέση να παράγει έως και 200 αυτοκίνητα την ημέρα, τετραπλασιάζοντας την παραγωγική του ικανότητα. Αυτή η ποσοτική εξέλιξη συμβάδιζε με μια πολιτιστική εξέλιξη: η Alfa Romeo δεν ήταν πλέον απλώς μια ελίτ μάρκα, αλλά ηγέτης στην ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία.
Η Giulietta έγινε μέρος της ιταλικής συλλογικής φαντασίας και εικόνα στυλ και προόδου. Εμφανίστηκε σε ταινίες όπως το “Opiate ’67” του Dino Risi δίπλα σε αστέρες του κινηματογράφου όπως ο Marcello Mastroianni, η Sophia Loren και ο Vittorio Gassman. Το 1960, το μοντέλο 100.001 γιορτάστηκε από τη μούσα του Fellini, Giulietta Masina, ενισχύοντας περαιτέρω τη σύνδεση του αυτοκινήτου με τον ιταλικό πολιτισμό. Είναι ενδιαφέρον ότι, σε ακόμη ένα παράδειγμα της τεχνικής και συμβολικής της σημασίας, η Giulietta Berlina εμφανίστηκε στο πρώτο εξώφυλλο του περιοδικού Quattroruote τον Φεβρουάριο του 1956. Ακόμα και το όνομα “Giulietta” είναι μέρος του θρύλου της, με δύο ανταγωνιστικές εκδοχές που μαρτυρούν την προέλευσή του. Η μία αναφέρει ότι η ιδέα ήρθε από τη Madame De Cousandier, σύζυγο του ποιητή Leonardo Sinisgalli, ενώ η άλλη αναφέρει έναν Ρώσο πρίγκιπα που, ενώ βρισκόταν σε μια εκδήλωση στο Παρίσι το 1950, απευθύνθηκε σε διευθυντές της Alfa Romeo με ένα αστείο: “Υπάρχουν οκτώ Ρωμαίοι ανάμεσά σας και ούτε μία Ιουλιέτα;”. Τέσσερα χρόνια αργότερα, η πρωτότοκη Giulietta Sprint παρουσιάστηκε, ακολουθούμενη από αμέτρητες άλλες εκδόσεις στα επόμενα χρόνια όπως η Berlina, η Spider σχεδιασμένη από τον Pininfarina με την αγορά των ΗΠΑ κατά νου (όπως η Sprint, διαθέσιμη επίσης στην έκδοση Veloce), η Sprint Speciale σχεδιασμένη από τον Bertone και πάλι, και η Giulietta SZ από τον Zagato. Θα υπήρχε ακόμη και ένα station wagon που ονομαζόταν Promiscua. Από το 1954 έως το 1965, κατασκευάστηκαν 177.690 Giulietta σε όλες τις εκδόσεις, συμπεριλαμβανομένων 130.000 Berlina.
