Miura: Η ιστορία ενός θρύλου
Διεκδικώντας τον τίτλο του πρώτου πραγματικού “supercar”, η Miura αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία της Lamborghini, ενώ ταυτόχρονα είναι ένα από τα ωραιότερα αυτοκίνητα που κατασκευάσθηκαν ποτέ.
Η κλασσική πλέον Miura είναι ένα από τα λίγα αυτοκίνητα που επηρέασαν τόσο τον σχεδιασμό των δίθυρων σπορ αυτοκινήτων. Πρωτοτύπησε τοποθετώντας ένα μεγάλο V12 κινητήρα εγκάρσια στο κέντρο, κάτι που σταδιακά υιοθέτησαν οι κατασκευαστές αντίστοιχων αυτοκινήτων, ενώ όταν παρουσιάσθηκε ήταν το ταχύτερο αυτοκίνητο παραγωγής.
Η γέννηση του υπεραυτοκινήτου της Lamborghini, στα πρώτα τουλάχιστον στάδια, δεν είχε την έγκριση του ιδιοκτήτη της εταιρείας Ferruccio Lamborghini, ο οποίος προτιμούσε πολυτελή σπορ αυτοκίνητα παρά αγωνιστικά. Μάλιστα αναπτύχθηκε από τους τρείς μηχανικούς της εταιρείας Gian Paolo Dallara, Paolo Stanzani και Bob Wallace κατά τον ελεύθερο χρόνο τους πριν παρουσιασθεί στον Lamborghini. Το πρωτότυπο είχε τον κωδικό P400 (Posteriore 4 litri / Πίσω 4 λίτρα), προφανώς αναφερόμενος στον κινητήρα στο πίσω μέρος και τον κυβισμό. Σε αντίθεση προφανώς με προηγηθέντα μοντέλα της εταιρείας όπου ο κινητήρας ήταν τοποθετημένος εμπρός. Η ιδέα πίσω από την προσπάθεια αυτή ήταν η δημιουργία ενός σπορ αυτοκινήτου δρόμου που όμως θα μπορούσε να κινηθεί με αξιώσεις και εντός πίστας. Όταν παρουσιάσθηκε στον Lamborghini εκείνος θεώρησε το αυτοκίνητο πολύ «άγριο» για να πουληθεί στο ευρύ κοινό, αλλά κατάλληλο για την διαφημιστική προώθηση των υπόλοιπων αυτοκινήτων του με τον κινητήρα εμπρός. Η έγκριση δόθηκε και η ανάπτυξη πέρασε σε τελικό στάδιο. Βέβαια το P400 όχι μόνο δεν παρέμεινε ένα εργαλείο διαφήμισης αλλά αποδείχθηκε το πιο καλό σε πωλήσεις και κερδοφόρο μοντέλο της Lamborghini. Στην έκθεση του Τορίνο το 1965, παρουσιάσθηκε το πλαίσιο με κινητήρα που επρόκειτο να αποτελέσει το επόμενο Lamborghini. Ο σχεδιασμός ήταν φιλόδοξος με τον κινητήρα V12 να στριμώχνεται πίσω από τα καθίσματα. Ο χώρος περιορισμένος και για το λόγο αυτό επελέγη να ενσωματωθεί στον κινητήρα το κιβώτιο ταχυτήτων και το διαφορικό, μία τεχνική που είχε εφαρμοσθεί και στο βρετανικό Mini. Παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε αμάξωμα, το πρωτότυπο έγινε δεκτό με ενθουσιασμό, ενώ πολλοί θέλησαν να υποβάλλουν πρώϊμες παραγγελίες. Στη συνέχεια η εταιρεία συνεργάσθηκε με τον οίκο Bertone για την υλοποίηση του αμαξώματος. Το εντυπωσιακό τελικά αποτέλεσμα ήταν δημιούργημα του νεοπροσληφθέντα στον οίκο Bertone 25χρονου σχεδιαστή Marcello Gandini.
Ένα χρόνο μετά, στη Γενεύη το 1966, το Ρ400 με την ονομασία Miura παρουσιάζεται επίσημα και συγκεντρώνει τον θαυμασμό. Ωστόσο η κατασκευή του αμαξώματος είχε ολοκληρωθεί μόλις λίγες ημέρες πριν και οι μηχανικοί δεν πρόλαβαν να τοποθετήσουν τον κινητήρα, ο οποίος έλειπε από το αυτοκίνητο και για το λόγο αυτό το κάλυμμα του κινητήρα ήταν κλειδωμένο.
P400 Miura (1967-1968)
Το εμβληματικό μοντέλο της Lamborghini, το P400 Miura, άρχισε να διατίθεται το 1967. Ο εντυπωσιακός σχεδιασμός του δίθυρου αμαξώματος χαρακτηρίζει ακόμη και σήμερα την μορφή των σπορ αυτοκινήτων, ενώ ο εγκάρσια τοποθετημένος στο κέντρο κινητήρας ήταν μία πρωτιά για τον χώρο αυτό. Στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτού του σχεδιασμού συγκαταλέγονται οι «βλεφαρίδες» γύρω από τα αναδιπλούμενα εμπρός φωτιστικά σώματα και οι περσίδες στο πίσω μέρος επάνω από τον χώρο του κινητήρα. Ο ίδιος ο κινητήρας ήταν V12 με περιεχόμενη γωνία 60Ο, 3.929 κ.εκ., με τέσσερεις επικεφαλής εκκεvτρoφόρoυς και 24 βαλβίδες και ισχύ 350 ίππων. Η τροφοδοσία του γίνονταν από τέσσαρα τριπλά Weber IDL40 3C. Όταν παρουσιάσθηκε ήταν το ταχύτερο αυτοκίνητο με τελική ταχύτητα 273 χλμ/ώρα, ενώ η κατανάλωσή του έφθανε τα 21 λίτρα / 100 χλμ. Το αμάξωμα περιελάμβανε τμήματα από αλουμίνιο για τα καλύμματα του εμπρός τμήματος και του κινητήρα, τα οποία ανασηκώνονταν κατά αντίθετες κατευθύνσεις. Μετά από παραγωγή 275 αυτοκινήτων της πρώτης γενιάς το Miura έδωσε τη θέση του στο αναβαθμισμένο μοντέλο Miura S τον Νοέμβριο του 1968.
P400S (1968-1971)
Το P400S, γνωστό ως Miura S, πρωτοεμφανίσθηκε στο Τορίνο τον Νοέμβριο του 1968. Εξωτερικά δεν διέφερε από το προηγούμενο μοντέλο, με τις αλλαγές να εστιάζονται κυρίως στο εσωτερικό και τον κινητήρα. Τα ηλεκτρικά παράθυρα και το χρώμιο γύρω από αυτά, η νέα κονσόλα οροφής με τους περιστροφικούς διακόπτες και ο προαιρετικός κλιματισμός ήταν τα νέα στοιχεία του εξοπλισμού. Στον χώρο του κινητήρα οι αλλαγές περιορίζονταν στο σχήμα των εκκέντρων και στους μεγαλύτερους αυλούς εισαγωγής, με αποτέλεσμα η ισχύς να αυξηθεί κατά 20 ίππους και να φθάσει τους 370. Έως το 1971 κατασκευάσθηκαν 338 αυτοκίνητα αυτής της γενιάς Miura.
P400SV (1971-1973)
Η τρίτη γενιά της Miura, η Miura SV, διατέθηκε από το 1971 έως το 1973. Το αμάξωμα διατηρούσε την ίδια μορφή, με την διαφορά ότι πλέον έλειπαν οι «βλεφαρίδες» γύρω από τα εμπρός φωτιστικά σώματα. Ακόμη τα πίσω φτερά ήταν μεγαλύτερα για να χωρέσουν τα φαρδύτερα ελαστικά των 9 ιντσών. Ο κινητήρας συγκέντρωνε πιο ουσιαστικές αλλαγές με νέο χρονισμό βαλβίδων και τροποποιημένους εξαερωτήρες. Το κέρδος στην ισχύ άλλοι 15 ίπποι φθάνοντας τους 385. Συνολικά κατασκευάσθηκαν 150 αυτοκίνητα Miura SV. Μάλιστα τα τελευταία 96 αυτοκίνητα διέθεταν μία σημαντική αλλαγή στο σύνολο κινητήρα-μετάδοσης. Ο κινητήρας και το κιβώτιο ταχυτήτων ήταν πλέον διαχωρισμένα, ώστε κάθε σύνολο να λιπαίνεται με το δικό του λιπαντικό. Αυτό απέτρεπε το ενδεχόμενο να περάσουν στον κινητήρα ρινίσματα μετάλλων από το κιβώτιο ταχυτήτων δημιουργώντας σοβαρή βλάβη, ενώ θα μπορούσε πιο εύκολα να χρησιμοποιηθεί διαφορικό περιορισμένης ολίσθησης.
P400 J ή Jota (1970)
Μία ειδική έκδοση ήταν το P400 Jota του 1970. Πρόκειται για ένα αυτοκίνητο δοκιμών βασισμένο στο P400SV που ανέπτυξε ο δοκιμαστής οδηγός της εταιρείας Bob Wallace πάνω στις αγωνιστικές προδιαγραφές της FIA, Παράρτημα «J» και για τον λόγο αυτό πήρε την ονομασία «Jota». Διέθετε ελαφρύτερο αμάξωμα με εκτεταμένη χρήση αλουμινίου και συνθετικών υλικών, εμπρός αεροτομή και σταθερά εμπρός φωτιστικά σώματα. Επεμβάσεις στον κινητήρα αύξησαν την ισχύ στους 440 ίππους περίπου. Μετά τη ολοκλήρωση των εργοστασιακών δοκιμών το αυτοκίνητο πουλήθηκε σε ιδιώτη αλλά το 1971 καταστράφηκε ολοσχερώς μετά από ατύχημα.
P400 SV/J
Η δημιουργία του P400 J και η συντριβή του στη συνέχεια αύξησε το ενδιαφέρον για την έκδοση αυτή από μία μερίδα πελατών της Lamborghini. Έτσι το εργοστάσιο κατασκεύασε πέντε ακόμη αυτοκίνητα με τις προδιαγραφές του P400 J, μετατρέποντας προϋπάρχοντα P400SV. Αυτά και μόνο θεωρούνται αυθεντικά δεδομένου ότι κατασκευάσθηκαν από το εργοστάσιο κατά την διάρκεια παραγωγής του μοντέλου. Αργότερα διάφοροι βελτιωτές μετέτρεψαν υπάρχοντα P400SV σε P400 SV/J που όμως δεν είναι αυθεντικά.
Miura P400 Roadster (1968)
Ένα από τα πιο ιδιαίτερα αυτοκίνητα αυτής της σειράς είναι η ανοικτή έκδοση που παρουσιάσθηκε το 1968 στις Βρυξέλλες στο περίπτερο του σχεδιαστού Bertone. Ήταν ένα μοναδικό αυτοκίνητο επίδειξης που όμως δεν προήλθε από ένα Ρ400 με μόνη την αφαίρεση της οροφής αλλά επανασχεδιάσθηκε σε πολλά σημεία. Το πίσω μέρος ήταν νέο, χωρίς τις περσίδες επάνω από τον κινητήρα, χαμηλωμένη ήταν και η γραμμή οροφής κατά 3 εκ. και νέα η γωνία του εμπρός ανεμοθώρακα για αποφυγή στροβιλισμών του αέρα σε υψηλές ταχύτητες. Ακόμη η κονσόλα οροφής έλειπε και οι διακόπτες μετακινήθηκαν σε άλλο σημείο. Οι εισαγωγές αέρα πίσω από τις πόρτες ήσαν μεγαλύτερες ενώ τα πλαϊνά παράθυρα έλειπαν εντελώς. Πολλοί ενδιαφέρθηκαν για το αυτοκίνητο αλλά η Lamborghini ποτέ δεν προχώρησε σε παραγωγή αφού σύμφωνα με τον σχεδιασμό του Bertone δεν υπήρχε πρόβλεψη για τοποθέτηση οροφής και παραθύρων.
Miura : Το όνομα του ταύρου
Αναζητώντας την προέλευση της ονομασίας του μοντέλου αυτού της Lamborghini, θα ταξιδέψουμε στην Ισπανία, πατρίδα των ταυρομαχιών. Στην περιοχή της Σεβίλης υπάρχει από το 1842 το ράντσο της οικογένειας Miura που ασχολείται με την εκτροφή ταύρων. Μάλιστα ειδικεύεται στη δημιουργία ειδικών φυλών ταύρων για ταυρομαχίες όπως η φυλή Miura που πρωτοεμφανίσθηκε το 1842 και θεωρείται ιδιαίτερα άγρια, επιθετική και επικίνδυνη για τους ταυρομάχους. Ο Ferruccio Lamborghini είχε επισκεφθεί κάποτε το ράντσο και εντυπωσιασμένος θέλησε να υιοθετήσει τον ταύρο ως έμβλημα της αυτοκινητοβιομηχανίας του. Μάλιστα έδωσε σε μοντέλα αυτοκινήτων του ονόματα ταύρων όπως Miura, Gallardo και άλλα.
Γιώργος Σταμάτης
