Μάκης Σαλιάρης: Πρωταθλητής σε όλα

Γράφει ο Γιώργος Λιβέρης

Η απώλεια του Γιώργου Ραπτόπουλου δεν ήταν η μοναδική για τον χώρο των φίλων του Αυτοκινήτου. Με διαφορά, λίγων ημερών, έφυγε από τη ζωή και ο Μάκης Σαλιάρης. Ένας άλλος πρωταθλητής, στον ίδιο τομέα, με το ίδιο πάθος και τίτλους αλλά με διαφορετικό χαρακτήρα, ιδιοσυγκρασία και συμπεριφορά.

Ο Μάκης Σαλιάρης γεννήθηκε το 1944 από ευκατάστατη οικογένεια και τα πρώτα 25 χρόνια της ζωής του τα αφιέρωσε στη μουσική και τη ζωγραφική. Τα επόμενα 25 στο αυτοκίνητο, για να επανέλθει πάλι στις αρχικές προτιμήσεις του πλέον ως επιχειρηματίας και ως πρωτοπόρος στον κόσμο της προσφοράς ποιοτικής μουσικής σε υψηλό επίπεδο.

Αναφορικά με την Ανάβαση Σουλίου που το 1970 η ΕΛΠΑ είχε συμπεριλάβει στο πρόγραμμά της, έγραψα σε ανύποπτο χρόνο:

«……Μια πρώτη εμφάνιση είχαμε και από τον Μάκη Σαλιάρη με Alfa Romeo 1750 στη 10^η θέση με χρόνο 2’32’’4. Αποδείχθηκε πολύ σύντομα καλλιτέχνης τόσο στην οδήγηση, όσο και στην ψυχή. Γνώστης και λάτρης της μουσικής (ως σύγχρονος ντράμερ). Ωραίος στυλίστας, κοινωνικά απόλυτα αποδεκτός, που όμως επέμενε οπωσδήποτε να εμπλέκεται σε πολύπλοκες επιχειρήσεις, που δεν ήταν του χαρακτήρα του».

Ασφαλώς είναι παράδοξο για καλλιτεχνική προσωπικότητα να λατρεύει τα πρωτότυπα αυτοκίνητα και τα «πουσαρισμένα» μοτέρ. Είναι περίεργο ακόμη ένας πρωταθλητής να είναι καλοπροαίρετος και σχεδόν αυτοκτονικά μεγαλόψυχος. Να είναι επίσης ο ίδιος εργατικός, δημιουργικός, πρωτοποριακός, αλλά να μην μπορεί να κουμαντάρει τα οικονομικά σαν επιχειρηματίας και να αδυνατεί να συμμαζευτεί.

Παντρεύτηκε 3 φορές, απέκτησε 4 παιδιά και χάρηκε ένα εγγόνι. Γνώρισε τιμές και αίγλη, αλλά και στιγμές δύσκολες. Τα ξεπερνούσε όλα με ένα χαμόγελο. Ακόμη και την απώλεια ενός εργοστασίου ή την αγαπημένη του «Αυτοκίνηση» που στη δεκαετία του ’80 έσπαγε ταμεία, αλλά δεν είχε διάρκεια.

Αδελφικός φίλος με τον Λάκη Φωτιάδη, τον Γιάννη Μεϊμαρίδη και άλλους, γνώρισε μαζί τους όλες τις πτυχές της ζωής (και τον θάνατο σε αγώνες) όπως τα αναπάντεχα μας βρίσκουν εκεί που δεν το περιμένουμε.

Η Οικογένεια των Φίλων του Αυτοκινήτου, έχασε το δεύτερο δεκαήμερο του Οκτωβρίου, δυο μοναδικές φυσιογνωμίες στο χώρο της, που είχαν μεγάλο ρόλο διάρκειας και αξίας σ’ αυτό που αγάπησαν.